Page 321 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
Şehli dәrәylә gәlib bulağa çatdı. Bulaq balacaydı, Mattisә
sözü-zadı yox idi – özü üçün sakitcә hıçqırırdı.
Suya әyilib indi ona yad vә donuq görünәn sifәtinә baxmaq
istәmirdi, amma hәm dә bu parlaq ay işığında özünü görmәk
istәyirdi.
Donub qalmış gölә baxa-baxa bir sualı aydın eşidirdi: bu iki
yoldan hansını istәyirsәn? Qayıqda onu nә gözlәyirdi? Kim bilir?
Heç kim.
Bu haqda fikirlәşmәk istәmirdi. Әslindә, heç ürәk dә elәmirdi.
Vә başını qaldırıb sanki göy üzündә parıldayan aya müraciәtlә:
– Bu, mәndәn asılı deyil, – dedi, – mәsәlәni başqaları hәll
edәcәk. Seçim ona bağlıdı.
Aya belә dedi. Vә әvvәl dә, indi dә izaholunmaz vә heyrәtamiz
olan tәpәciklәrin arasıyla, cığırla addımladı. Bütün hәyatı gözü
önünә gәldi, amma tez dә xatirәlәri özündәn qovdu. Başlamasa
yaxşıdı!
Bununla belә, bir müddәt tәpәciyin üstә oturdu. Әtrafında
xoş, gülәrüz tәpәciklәr o qәdәr idi ki... Bәlkә, bir az burada
oturub qalsın? Ay işığına qarışan kölgәsiylә birlikdә, işıqla
kölgәnin hansısa sirli oyununa qarışmış kabus kimi görünürdü.
Az sonra üşüdü vә gölmәçәnin kәnarıyla evә qayıtdı. Tәzәdәn
yatağına girdi, amma yata bilmәdi.
Gölün dibini gözünün qabağına gәtirdi. Fikirlәrinin xara -
bazarında birtәhәr dә olsa, ora gәlib çata bildi. Ora necә desәn,
ola bilәrdi – otlu, qumlu, lilli, daşlı, ya da heç kimin görmәdiyi
bir şәkildә.
Birdәn tam başqa bir şey? – tәşvişlә düşündü vә onu vahimә
basdı.
Demәk, mәn orada olacam? – bu fikirdәn yapışıb özündәn
soruşdu.
Hә, belә-belә işlәr.
Elәcә yuxuya gedә bilmәdi. Külәk yox idi.

321