Page 287 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
Mattisin içini hiddәt bürüdü, amma onu belә bir havada çölә
çıxarmağa ürәk elәmәdi. Yörgenin ardınca ayaqlarını sürüdü.
Ürәyi az qalırdı yerindәn çıxa. Gurultu get-gedә sәngiyirdi –
dәhşәtli anlar artıq geridә qalmışdı.
Xeqe hәlә dә açıq qapının qabağında dayanıb-durmuşdu –
aydın görünürdü ki, qardaşına görә qorxub.
Yörgen Xeqeyә:
– İmkan ver, keçәk, – dedi. – Görmürsәn, bizә mane olursan?
Xeqe elәcә başını tәrpәtdi, nә demәli olduğunu bilmirdi.
Budur, artıq evdәdirlәr: hәr üçü. Mattis aciz baxışlarını Yörgenlә
Xeqeyә – bu iki ağıllı vә güclü insana dikmişdi. Amma bu
adamlarla birlikdә oturmaq onluq deyildi, sadәcә bacarmırdı,
vәssalam. Bu ağırlıqda sınaqdan sonra tamam heysizlәşmişdi.
Get-gedә avazıyan gurultu sәsi altında öz divanına tәrәf getdi,
uzanıb gözlәrini yumdu. O artıq uzaqlardaydı.

34

İndi Mattis bütün günü Yörgenin daha nә edәcәyini gözlәyirdi.
Görәn, indi ondan nә tәlәb edәcәk? Belә adamlardan, nә desәn,
gözlәmәk olardı.
Mattis ürәyinin bir yerindә gurultu zamanı baş verәnlәrә
görә Yörgenә minnәtdar idi. Qısamüddәtli olsa da, Mattis özünü
әsl kişi kimi göstәrә bildi. Әslindә isә, elә onda da hәmişәki kimi
aciz idi. Gözlәntilәri onu üzürdü. Xeqeylә Yörgenin bir-biriylә
necә yaxın olduğunu görürdü. Yörgen meşәdәn qayıdanda Xeqenin
üzündәn boylanan xoşbәxtlik nәzәrindәn qaçmırdı. Bәzilәrini
güclә tuta bildiyi xeyli әlamәtlәr ona bacısının artıq әvvәlki
hәyatından vә ondan çox uzaqda olduğundan xәbәr verirdi.
Mәnim taleyim necә olacaq?
Onları müşahidә edirdi.
Bәlkә, Xeqe elә düşünür ki, mәn tәk yaşaya bilәrәm? Yәqin,
mәn heç onların yadına da düşmürәm. Bir gün bacısından birbaşa
soruşdu:
– Niyә Yörgen hәmin gün mәni çölә çıxmağa vadar etdi?

287