Page 274 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
Aydın mәsәlәydi ki, burada aparmağa adam yoxdu. İkimizi
dә aldadıblar – Yörgeni dә, mәni dә. Mattis belә düşünürdü.
Yaxşı, bәs bizi kim aldadıb?
Tәlәsmәdәn doğma sahilә üzә-üzә tәәccübünü boğa bilmirdi.
Gecә isә bayaqkı kimi gözәl idi.
Artıq çox gec idi. Xeqe onu artırmada tәk qarşıladı. Hәlә
yerinә uzanmayıb? Niyә? Belә görünür, heç әynini dә dәyişmәyib.
– Xeqe, nәsә olub?
Bacısı başını buladı.
– Nә yaxşı ki sağ-salamat qayıdıb gәldin, – dedi.
Bacısı bu vaxtacan ona görә oturub qalmışdı. Ondan narahat
olmuşdu. Mattisi isti basdı.
Xeqenin ardınca otağa girәndә işıq yanılı idi. Mattisi heyrәt
bürüdü: Ay işığında hiss edә bilmәmişdi, amma indi Xeqenin
sifәtinin xoşbәxtlikdәn işıq saçdığı aydınca görünürdü.
Bacısı heç bir sözü olmasa da:
– Mattis, – dedi.
– Nәdi?
– Özüm dә bilmirәm.
Mattis rahatlandı. Nә yaxşı ki onun belә bir bacısı var – bu
vaxtacan oturub dalğalarla riskli mübarizәdәn sonra qardaşının
sağ-salamat qayıdıb gәlmәsini gözlәyib.
Mattis:
– Sәn yata da bilәrdin, – dedi. – Bu, sәn düşündüyün qәdәr
dә qorxulu deyil.
Xeqe dili dolaşa-dolaşa:
– Nә qorxulu deyil? – soruşdu.
– Necә yәni? – Mattis tәәccüblәndi. – Necә qәribә adamdı,
mәsәlәnin nә yerdә olduğunu artıq unudub. – Hәr halda, nә yaxşı
ki mәni gözlәmisәn, – minnәtdarlıqla әlavә etdi.
Xeqe başını tәrpәtdi. Nәsә heç özünә oxşamırdı.
– Bircә mәni atma! – bu söz qәflәtәn içindәn çıxdı. Bacısı
cavab vermәdi. Әslindә, Mattisin cavaba ehtiyacı da yox idi.

274