Page 271 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
Saçını da başqa cür darayırdı vә bu düzüm hәtta Mattisin dә
xoşuna gәlirdi. Axı qızların saçı gözәl görünmәlidi. Amma
nәdәnsә hәm dә narahat idi.
– Gedәsi yerin var?
Xeqe diksinәn kimi oldu:
– Yox, – cavab verdi.
– Bәs onda niyә belә geyinmisәn?
Xeqe:
– Elә-belә. Sәn mәnim hәr addımımı izlәyirsәn, – әlavә etdi.
Mattis utandı. Bacısı olanı deyirdi.
Bununla belә, bacısı әvvәlkindәn daha gözәl olmaq istәyir vә
meşәqırana görә belә bәzәnir. Nә sәbәbә? Qәti qәrara aldı ki, bu
haqda düşünmәsin.
Burada tәhlükәli heç nә yoxdu.
Bu haqda düşünmәk lazım deyil.
Mattis içindәki hәyәcanı bacardığı qәdәr özündәn qovdu.
Bir şәnbә axşamı Yörgen çardaqdan düşüb tәlәsik Mattisә
yaxınlaşdı. Hәmin gün Mattisin işi hәmişәki vәziyyәtdәydi –
daşımağa adam yox idi. Onlar yenicә şam elәmişdilәr. Mattis di-
vanda oturmuşdu, Xeqe öz otağındaydı. Mattis әsәbi halda
düşündü ki, bacısı, yәqin, yenә güzgünün qabağında fırlana-
fırlana qalıb. Pәncәrәnin o üzündә Ay şölә saçırdı. Mәhz bu vaxt
Yörgen çardaqdan düşdü. Elә yeyin addımlarla gәlirdi ki, Mattis
hәtta vahimәlәndi.
Yörgen ona:
– Mәncә, sәn gölә getmәlisәn, – dedi.
Mattis yerindәn dik atıldı.
– Nәdi, mәni çağıran var?
Xeqe bәzәnib-düzәnmiş halda yataq otağından çıxdı. Yörgen
çaşqınlıq içindәydi, sanki dediklәrinә özü dә inanmırdı.
– Heç özüm dә bilmirәm… deyәsәn, çağırırdılar… Yәqin,
kimәsә gölün bu üzünә keçmәk lazımdı.
Mattis hәyәcanlıydı, astadan:
– Mәni doğrudanmı çağıran var? – soruşdu.
271