Page 269 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
ehtiyac duymurdu. Hәrdәn haradasa qәrb istiqamәtindәki tәpәlәr
tәrәfdәn hansısa mühәrrikli qayığın sәsi gәlirdi vә tez dә harasa
qeyb olurdu. Bütün bunlar sanki başqa bir alәmdә baş verirdi.
Amma Mattis sadә qayıqlı әsl qayıqçı idi, heç kimi daşımasa da,
yorulmadan işlәyirdi – artıq qayığıyla göldә dayanmadan yol
ölçmürdü, qulağına sәslәr dә gәlmirdi. Az sonra iki sahildәn
hansısa birindәn sәrnişin gözlәyә-gözlәyә mürgülәmәyә vәrdiş
etdi. Güclü külәk olmayanda gün boyu bir neçә dәfә gölün o baş-
bu başına üzürdü. Qayıq bir adama dözә bilirdi vә Mattis tәk
üzәndә su buraxmırdı. O, özünün vә Xeqenin ürәyincә bir işi
olduğundan mәmnun idi. Burada daşımağa adam olmaması isә
onun günahı deyildi.
Pis olan tәkcә onun yeni qayıq üçün hәlә bir ere belә qazana
bilmәmәsiydi, amma hәr şey hәlә dәyişә bilәrdi. Buralarda hәr
an hansısa bir adam peyda ola bilәrdi.
Üstәlik, Yörgen dә onlarda mәskunlaşmışdı vә belә görünürdü
ki, onları tәrk etmәk niyyәtindә deyil.
Bir gün Mattis:
– İndi biz dә hamı kimiyik, – dedi.
Bu söz Xeqeyә toxundu:
– Sәfeh-sәfeh danışma! Biz әvvәl dә kimdәnsә aşağı olmamışıq.
Mattis itaәtlә:
– Bilirәm, – dedi.
– Bir dә dilinә belә sözlәr gәtirmә.
Mattis hiss edirdi ki, Xeqe çox dәyişib. Bacısı onunla daha
әvvәlki kimi mehriban deyildi. Bәzәn özündә onun baxışlarını
hiss edәndә bacısının nә düşündüyünü heç cür tuta bilmirdi.
Bir gün Mattis növbәti sәrsәmliyini büruzә verәndә Xeqe:
– Bәsdi, belә olmaz axı! – dedi.
Mattis özünü tәnha vә yazıq hiss edәrәk bacısından:
– Nәdәn belә dәyişilmisәn? – soruşdu. – Nәdәn belә әsәbisәn?
Mәn elә hәmişәki kimiyәm, amma sәn әsәbilәşirsәn.
Xeqe hiddәtlәndi:
– Boş-boş danışma!
Mattis:

269