Page 249 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
– Görmürsәn nәyә işarә elәyirәm?
– Meşәyә.
Mattis birbaşa ağcaqovaqlara baxa-baxa:
– Elәdi, – dedi, – amma bütün meşәyә yox.
Oğlan:
– Deyәsәn, sәni anladım, – dedi vә qәflәtәn utanan kimi
oldu.
Mattis:
– Demәk, sәn ağıllı adamsan. Bu, xeyrimizәdi.
Oğlanın ağlına belә gәlmәzdi ki, Mattis ağıla belә yüksәk
dәyәr verir. İndi Mattisә sözlәri düzgün seçmәk lazım idi:
– Bu biri, bu da o biri, görürsәn? – soruşdu vә özündәn razı
qaldı.
– Görürәm.
– Görürsәnmi ildırım o birini nә günә salıb?
– Hә, zarafat deyil, – müdrik gәnc cavab verdi: – Di haydı,
dalını gәtir!
– Bu kimdi?
Mattis, nәhayәt, sualını verә bildi, amma davamı gәlmәdi,
oğlanın sifәti dәrhal dәyişdi.
Söhbәti kәsmәk üçün qısaca:
– Mәn sәni anlamadım, – dedi.
Mattis geri çәkilmәk fikrindә deyildi. Heç şübhәsiz, oğlan
hәr şeyi anlayıb, ona görә dә söhbәtin uzanmasını istәmir.
– Bu, indi evdә oturub qalandı, elәmi? – soruşdu vә öz
günahından dәhşәtә gәldi. Başa düşdü ki, şәr iş tutub.
– Sәn kimi nәzәrdә tutursan?
Oğlanın baxışlarından sәfehlik yağırdı.
Mattisin halı pislәşdi. Kimi nәzәrdә tuturdu? Onu, yoxsa
özünü? Bu haqda düşünmәk belә ağır idi.
– Yox, yox, heç nә, – tәşvişlә mızıldandı. – Sәn mәni düzgün
anlamadın, başqa söz deyirdim. İndi o, evdә oturub qәhvә
dәmlәyir, başa düşürsәn? Hamı kimi evdә oturub qәhvә dәmlәyir!
Oğlan daşın üstdәn qalxdı, aydın görünürdü ki, söhbәtә
davam etmәyә qәti hәvәsi yoxdu.

249