Page 247 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
Bu pul ona yalnız yoxa çıxmaq üçün әlindә tutarlı әsas
olmağa görә lazım idi. Ümid elәyirdi ki, yolda bu ağcaqovaqları
yaxşı tanıyan yaxın qonşulardan kimәsә rast gәlәcәk. Dükançı o
ağaclardan hansının Xeqe, hansının Mattis olduğunu çәtin bilәydi,
çünki çox uzaqda yaşayırdı. Demәli, ildırımın hansını vurduğunu
da deyә bilmәyәcәkdi.
Yol kimsәsiz idi. Qәsәbәnin sakinlәri bu vaxtlar öz iş-
güclәriylә mәşğul olurdular. Mattis bunu tamam unutmuşdu.
Yanıyla maşınlar şütüyüb keçirdi. Dükana girib rahat vә özünәinamlı
şәkildә lazım olanları aldı. Burada tanımadığı bir neçә turist dә
var idi: hәmişәki kimi, peçenye vә limonad alırdılar.
Elә getmәyә hazırlaşırdı ki, nәsә tәәssüfedici bir hadisә baş
verdi. Mattis, adәti üzrә, özünә nabat almadığından satıcı elә
bildi, pulu yoxdu vә şirnidәn dә bir azca götürüb qutuya tökdü.
Sonra hәmin qutunu Mattisin aldığı şeylәrin yanına qoyub ona
göz vurdu.
Mattis qızardı. O, satıcının uşaqları bu cür nabata qonaq
elәdiyini bir neçә dәfә görmüşdü. Aldıqlarını götürüb nabata әl
vurmadı.
Satıcı:
– Götür, götür, – dedi, – pulunu gәlәn dәfә verәrsәn.
Bu sözlәr Mattisi mәhv etdi. Ona uşaq kimi nabat verirlәr, o
isә indi ildırım, qırılmış ağac, ölüm xәbәrdarlığı kimi vacib
şeylәr barәdә düşünür. Hәdiyyәni alıb dilinin ucuyla “sağ ol”
dedi, vәrdiş etdiyi kimi, nabatı ağzına basdı. Satıcı onu alçaltmışdı,
әn dәhşәtlisi isә bu işi bir xeyirxah hәrәkәt bilmәsi idi. Mattis
vәziyyәti düzәltmәk istәdi, aydın sözlәrlә ucadan satıcıya:
– Yeri gәlmişkәn, sәndәn nә soruşum axı, sәnin heç bir
günahın yoxdu, – dedi.
Bu, Mattisi bir az toxtatdı.
– Nәdә günahım yoxdu? – satıcı tәәccüblә ona baxdı.
Mattis cavabında:
– Ona görә ki, necә varsansa, elәsәn, – dedi vә ona elә gәldi
ki, bu vәziyyәtdәn şәrәflә çıxdı.
Satıcı razılıqla gülümsәdi. O artıq sakitlәşmişdi.

247