Page 243 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
Bura da tәhlükәsiz deyil.
Mattis barmaqlarını qulağına daha bәrk basırdı. İndi fısıltı vә
gurultu eyni anda sәslәnirdi. Heydәn düşmüş halda öz-özünә,
“indi, indi”, deyirdi. “Bir, iki, üç”. O, ildırımla gurultunun
arasındakı fasilәnin vaxtını saymaqdan daha çox, özünün bu
saniyәlәri necә keçirәcәyinin hayındaydı. Bir dәfә hәtta ona elә
gәldi ki, yer özü dә bu sәsdәn titrәdi. Sonra yağış tökdü.
Düşünürdü ki, hәr gurultudan sonra vәziyyәti daha da pislәşir.
Çünki hәr dәfә bu sәsin vahimәsi daha da artırdı. Xeqe isә indi
mәtbәxdә oturub, azca da qorxmur. Özü üçün oturub qalıb, heç
nәdәn dә qorxmur.
Dәhşәt uzun çәkdi. Yağış ayaqyolunun damını taqqıldada-
taqqıldada qalmışdı. Tavan damırdı, çünki evin hәr yerindә
olduğu kimi, buranın da damı nazik idi.
Bununla belә, gurultunun sonu yaxınlaşırdı. Mattis artıq bunu
hiss elәyirdi vә bu, çox gözәl idi.
Demәk, o qәdim әlamәt bu gün dә istisna olmadı.
Ayaqyolu etibarlı çıxdı. Bәdәni yüngüllәşdi vә bu yüngüllük
başına da sirayәt etmişdi. Hәlә dә zәif vә tәhlükәsiz gurultu
sәslәri gәlirdi vә yağış ara vermәdәn tökürdü. Gurultudan
gizlәnmәk necә dә xoş idi. Az sonra onun qalıq-quruğunu altıyla
evә – Xeqenin yanına da qaçmaq olar.
Budur, artıq olar!
Mattis qapını açdı vә әyilib yağışın altıyla qaçdı. Yaş yarpaq -
ların vә otların qoxusu hәr tәrәfi bürümüşdü. Belә qoxu yalnız
sellәmә yağışdan sonra olur.
Mattis artırmada dayanıb suyu üstündәn çırpa-çırpa indicә
işıq saçan alovun içindәn keçdiyini düşünürdü. Xeqenin indi
sakitcә mәtbәxdә oturduğuna azca da şübhә elәmirdi. Bacısı belә
olanda heç vaxt gizlәnmir.
Xeqe, hәqiqәtәn dә, yerindәydi. İş öz ahәngiylә gedirdi. Hәr
halda, indi bacısını belә gördü.
– Doğrudanmı bayaqdan burada belәcә oturub qalmısan?
Xeqe onun sualına cavab vermәdәn:
– Gәlib çıxdın? – soruşdu.

243