Page 240 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
Mattis söhbәtinә davam edirdi. Onun bu iki qızla başına
nәlәr gәlmәmişdi? Xeqe tәmkinlә dinlәsә dә, әlindәki millәrin
laqeyd hәrәkәti Mattisi әsәbilәşdirirdi. Bacısı bazar günlәri heç
vaxt toxumazdı, bu gün isә ondan da mühüm bir gün idi. Nәhayәt,
dözә bilmәdi:
– Xahiş edirәm, koftanı bir kәnara qoyasan.
– Niyә?
– Çünki bu gün elә bazar günü kimi bir şeydi... mәnim üçün.
Xeqe koftanı dizlәrinin üstә qoyub ona qulaq asmağa başladı.
Mattis mәhz bu an söhbәtin әsas yerinә çatmışdı. Minnәtdarlıq
hissiylә bacısına İngerlә Annanın vida sözlәrini tәkrarladı:
– Onlar: “biz bu gәzintini heç vaxt unutmayacağıq”, dedilәr.
“Per olmur, Mattis olsun, bunun bizim üçün heç bir fәrqi yoxdu”,
dedilәr.
Bәli, İnger vә Anna daha göldә görünmürdü. Amma artıq
Mattis sanki başqa havayla nәfәs alırdı. O, özünü daha inamlı
hiss edirdi. Yolla inamlı addımlarla yeriyir, dükana tamam başqa
cür girirdi. Baş verәnlәrdәn hamının xәbәrdar olduğunu sifәtlәrdәn
oxuyurdu. İlk altı adam işini görmüş, qalanı da öz-özünә düzәl -
mişdi.
İndi dükanda hәr şey başqa cür idi.
Xırda qutudakı qәhvәni çәkәn dükançı tәrәziyә baxa-baxa
laqeydcәsinә soruşdu:
– Bu gün dә göldә idin?
– Yox.
İçindә hәr şey sevincә qәrq olsa da, Mattis dә laqeyd vә qısa
danışırdı. Mühüm şeylәr barәdә belә danışmaq lazımdı. Qoy lap
bu dükançı onun arxasınca nәsә desin, buna fikir vermәyә
dәyәrmi? Üstәlik, Mattis daha nabat almırdı. Nәyinә lazım?
Dükandan qәnd vә qәhvәylә çıxırdı, elә bil meşәnin dәrin bir
yerindә ağacqıran işlәyirdi.
Bir dәfә qızların qaldıqları yerdә yaşayanlardan kiminlәsә
rastlaşanda ürәklәnib İngerlә Annanın doğrudanmı buradan
getdiklәrini soruşdu. Hәmin adam cavabında:
– Hә, gediblәr, – dedi. – Tәtil qurtaran kimi evlәrinә qayıtdılar.
240