Page 237 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
Mattisin yedәkdә gәlәn qayığına azca su yığılmışdı deyә indi
avarlar daha ağır çәkilirdi. Bununla belә, o, sürәti azaltmadan
qayığı sahilәcәn sürüb gәtirә bildi. Ona baxanların ağlına gәlmәzdi
ki, gücü tükәnmәk üzrәdi. Yeri gәlmişkәn, indi duyduğu bu
sevincdәn vә coşqudan yenidәn qollarına qüvvәt gәlmişdi.
Sahildә adam o qәdәr dә çox deyildi. Beş-altı nәfәr – artıq
olmazdı. Amma sonra nә qәdәr insan bu altı nәfәrdәn hәr şeyi
öyrәnib bilәcәkdi! Bax әsas da elә budu. Altı üstәgәl altı, altı
üstәgәl altı, altı üstәgәl altı… Bu, dәqiq idi.
Mattis son hәrәkәtlәrinin necә olacağını da düşünmәyә imkan
tapmışdı, indi yalnız bunu hәyata keçirmәk qalırdı. Qayıq
dayananda ayağa qalxıb belini dikәltdi vә avarları sәliqәylә
qayığa qoydu.
Tәmkinlә vә hamı eşitsin deyә kifayәt qәdәr ucadan:
– Hә, qızlar, indi mәnim yerimi tuta bilәrsiz, – dedi. – Artıq
gәlib çatmışıq.
– Özlәri kor deyil, – hansısa oğlan uşağının kobud sәsi gәldi,
amma kimsә dәrhal onun sәsini kәsdi.
– Mumla…
Mattis qızlara sarı dönüb:
– Bircә mәnim qayığımı yedәkdәn açmaq qaldı, – әlavә etdi.
Qızlar elә hey gülüşürdülәr.
Sahildәkilәr bu sәrbәst, inamlı qızların qarşısında özlәrini
yığışdırmağı lazım bildilәr. Mattis dә özünü elә tox vә sәrbәst
aparırdı ki, tanımaq olmurdu. Amma Mattisin şikәst qayığını
görәndә hәmin oğlan yenә dilini dinc saxlamadı:
– Deyәsәn, Mattis gölün dibinә baş vurub axı?
Mattis özünü eşitmәzliyә vurdu. Tükü dә tәrpәnmәdәn qayığını
açıb yenidәn qızlara tәrәf döndü, bayaq adlarını çәkdiyi hәmin o
xüsusi sәslә yenidәn:
– İnger vә Anna, – dedi.
Qızlar ona baxdılar. Mattis özüylә mübarizә apara-apara
insanların arasında dayanmışdı.
– Gәzintiyә görә çox sağ olun! – dedi.
Hәyatında ilk dәfә hamının qarşısında bu cür qızlara belә
sözlәr deyirdi.
237