Page 209 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
– Görürsәn?
Xeqe stolun üstündә qan lәkәsini görüb adi mızıltılı sәsiylә:
– Fu, bu leşi niyә stolun üstünә qoymusan? – deyib Mattisin
üzünә baxan kimi ayıldı.
Yaxın gәldi. Xeqe meşәni yaxşı tanıdığından indi stolun
üstündәkinin hansı quş olduğunu anladı.
– Sәnin valdşnepindi?
Mattis güclә başını tәrpәtdi.
Xeqe:
– Bayaq güllә sәsi eşitdim, – dedi. – Bunu sәnә kim verdi?
Ovçu?
Mattis:
– Yox, heç dә belә deyil, – dedi. – Güllәni o atdı, amma o
demәk deyil ki, quş da onun olmalıdı.
– Valdşnepi özün götürdün?
– O, etiraz etmәdi. Axı bu, onun quşu deyil. Mәni başa
düşürsәn, Xeqe?
Xeqe cavab vermәdi. O, qardaşının bu hәrәkәtini anlamırdı
vә anlaya da bilmәzdi. Bacıyla qardaş stolun üstündәki quşa
baxdı. Bu, Mattisә çox ağır gәlirdi. Vә indi halı daha da pislәşmişdi.
– Mәni başa düşürsәn, Xeqe?
– Yox.
Mattis acı-acı:
– Demәk, onda sәn dә hamı kimisәn, – dedi. – Mәsәlә
ciddilәşәn kimi hәmişә belә olur.
O, çox ümidsiz haldaydı: Xeqe tez-tәlәsik nәsә uydurmalıydı.
– Quşlar, onsuz da, tez ölürlәr, özü dә heç nәdәn. Mәgәr
bunu bilmirsәn? Yәni demәk istәyirәm ki, hәtta güllәsiz-filansız
da ölürlәr.
Mattis başını buladı.
– Amma mәn eşitmişәm ki, quşlar lap çox yaşayır. Özü dә o,
mәnә baxdı.
– Kim?
– Әlbәttә ki, valdşnep: mәn onu yerdәn qaldıranda.
– Hәlә sağ idi?

209