Page 20 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
– Aydın mәsәlәdi ki, belә yaxşıdı. Bu cür biz daha çox
görüşә bilәrik.
– Onsuz da, biz indi dә hәr gün mәktәbdә görüşürük.
– Bu, öz yerindә.
Hәr ikisi azca güldü. Vә qәflәtәn bir yüngüllük yarandı. Hәr
şey lazım olduğu kimi gedir. Unn çarpayının yanındakı divardan
asılmış güzgünü çıxarıb dizlәrinin üstünә qoydu.
– Bura gәl.
Siss indi nә baş verәcәyini anlamasa da, çarpayının qırağında
Unnla yanaşı oturdu. Hәrәsi güzgünün bir tәrәfindәn tutub
qaldırdı. Sükutla, az qala, yanaq-yanağa.
Onlar nә gördülәr?
Bir an sonra dünyada olan hәr şeyi unutdular.
Bir cüt göz. Kirpiklәr arasındakı qığılcım vә parıltı bütün
güzgüdәn boylanır. Sual dolu baxışlar gah alışıb-yanır, gah da
sönür. Mәn bilmirәm, bu qığılcım vә parıltı sәndәn mәnә, yoxsa
mәndәn sәnә, tәk sәnә boylanır – güzgüyә vә geriyә, sual cavabsız
qalır, qәrar vermәk mümkün deyil. Sәnin bu qırmızı, şiş dodaqların,
yox, yox, bu, mәnim dodaqlarımdı, necә dә oxşayırlar! Saçlarımız
da belәdi, bu qığılcım, bu parıltı da. Bu, bizik! Vә bu yerdә artıq
heç nә bizlik deyil, elә bil hәr şey başqa dünyada baş verir.
Tәsvir titrәyir, әriyir, yenidәn aydın şәkil alır, yox, yox, aydınlaşmır.
Gülümsәyәn ağız. Başqa dünyanın ağzı. Yox, yox, bu, ağız deyil,
tәbәssüm deyil, bunun nә olduğunu heç kim bilmir, olan yalnız
qığılcım vә parıltıdan titrәşәn kirpiklәrdi.
Güzgünü yerә qoyub karıxmış, pörtüb-qızarmış halda bir-
birlәrinә baxdılar. Gözlәri parlayırdı, sanki hәr ikisi bir can
olmuşdu. Bu, müdhiş bir an idi.
Siss soruşdu:
– Unn, sәn bunu әvvәldәn bilirdin?
Unn soruşdu:
– Sәn dә gördün?
Qәflәtәn aralarında yaranan bu halә yox oldu. Unnu әsmәcә
tutdu. Baş verәn bu heyrәtamiz andan sonra hәr ikisi özünә gәlib
susdu.

20