Page 181 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
Mattis artıq qarnı üstә uzanıb işlәyirdi, fikirlәri canına qarışqa
kimi daraşmışdı. Kömәk, kömәk istәyirdi.
Fikirlәr, hәmişәki kimi, ona mane olurdu, alaq otunu çıxarmaq
istәdiyi halda, bir dә görürdü ki, әlindә yemlik şalğam tutub.
Yox, yox, heç kim mәnә dayaq durmaq istәmir. Gözlәri
qarşısında qara vә qırmızı halqalar peyda olurdu.
Yemlik şalğamların dәyәrli kollarına yazığı gәlirdi: sanki
onlara dayaq verәn alaq otları әtraflarından tәmizlәnәndә
boynubükük, aciz görkәm alırdılar. Mattis insanların mәhz onlara
görә torpaqla әllәşib әzab çәkmәlәrinә dәymәyәn bu dәyәrsiz,
bәdbәxt qozbellәri söymәk istәyirdi.
Fikirlәri müxtәlif tәrәflәrә qaçışırdı. Hәr dәfә işә baş vuran
kimi belә olurdu. Demәk, heç nә dәyişmәmişdi. Hә, bu günün
özündә nәlәri gizlәdiyi mәlum oldu: heç nә dәyişmәmiş, hәr şey
әvvәlki kimi qalmışdı.

Şükür, tәpәnin arxasındakılar, axır ki, onu sәslәdilәr:
– Mattis!
Onu çağıran hәmin o müdrik insan – sahib özüydü. Güclü vә
yaraşıqlı o iki nәfәrin susması elә dә әhәmiyyәtli deyildi. Onlar
üçü dә o üç butaya malik idi.
Mattis dәrhal hay verdi:
– Artıq nahar vaxtı çatıb?
Gözә görünmәyәn sahib ucadan:
– Hә, gedirik, – dedi. – Bu möcüzәvi sәda göydәn gәlәrәk,
tәpәnin yanından ötüb-keçdi vә yerә oturdu. Mattis artıq onların
yanına tәlәsirdi.
Lәklәri elәcә işlәnmәmiş qalmışdı. Amma hәr halda, o,
tarlanın o başını görürdü. Kifayәt qәdәr dirilib-dirçәlәn – çünki
indi yol nahar süfrәsinә uzanırdı – Mattis düşündü ki, bundan da
pis ola bilәrdi.
İş yoldaşlarının yanına çatanda kimsә onu pis işinә görә
tәnbeh elәmәdi vә hamılıqla evә tәrәf yol aldılar. Bir kәlmә belә
demәsәlәr dә, Mattis әmin idi ki, onlar ancaq bu barәdә düşünür.

181