Page 172 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
birilәrdәn geri qalmasın. Lәklәrin qıraqları alaqla doluydu, alaq
hәr yeri – yemlik şalğam kollarının arasını da basmışdı. İndi
onları bir-bir qoparıb günәşin qızmar şüaları altına tәslim etmәk
lazım idi. Hәmçinin yemlik şalğamların artıq-urtuq kollarını da,
çox sıxlıq olmasın deyә, dartıb çıxarmaq lazım idi. Mattis diqqәtli
vә çevik olmalıydı, bu işlәri bәzәn çapacaqla, bәzәn yalın әllә
görmәliydi.
O, әsәb keçirirdi – iş nәsә alınmırdı.
Az sonra hәmişәki vәziyyәtinә düşdü: nәsә bir işdәn yapışanda
fikirlәri sanki ip kimi bir-birinә dolaşıb onun әl-qolunu bağlayır,
hәrәkәt elәyә bilmirdi.
Özünü әlә almağa macal tapmamış, istәr-istәmәz, sanki bu
qarma-qarışıq iplәr әllәrinә dә dolaşdı vә hәrәkәtlәrindә bir
lәnglik yarandı.
Sol tәrәfindәn öskürәk sәsi gәldi. Sahib idi, öz lәkinin üstünә
әyilib alaq otlarını çıxarır, qayğıyla yemlik şalğamların arasını
seyrәldirdi.
Mattis tәşviş keçirdi. Amma ola bilәr, bu öskürәk elә-belәydi,
heç bir mәna kәsb etmirdi. Mәgәr hәr öskürәk nәyәsә işarәdir?
Amma get-gedә daha әsәbi olurdu, bitkilәrin arasında rabitәsiz
hәrәkәt edәn әllәri lazım olmayanı dartıb çıxarırdı. Çapacağı
tullamışdı, alәtlә nәsә ona rahat deyildi, sahibә:
– Mәn belә çapacağa öyrәncәli deyilәm, – izah etmişdi. –
Dәstәyi hәddәn artıq uzundu.
– Neynәk, tulla onu, әllә işlә. Belә lap yaxşı, daha tәmiz olar.
Mattis:
– Xoş sözlәrә görә sağ olun, – deyib ürәkdәn tәşәkkür
etmişdi. O, sahibin sözlәrindә bir dostluq işartısı sezmişdi vә
indi cavanlarla yanaşı işlәdiyi bu mәqamda bu münasibәtә çox
ehtiyacı var idi.
İlk metrlәri onlarla bәrabәr işlәyә bildi. Axı o da hamı kimi
onbarmaqlı idi. Cavanlar bir-birlәrindәn geri qalmır, iş çox yorucu
olsa da, elә hey gülüşürdülәr. Onların sevgili olduqlarını Mattis
çoxdan hiss etmişdi. Buna tәәssüf etsә dә, hәr halda, o qızla
oğlana baxmaq xoş vә maraqlı idi. Hәlә heç vaxt sevgililәri belә
yaxından görmәmişdi.
172