Page 149 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
– Nә olub? – tәşvişlә soruşdu.
Nәhayәt, bacısı qalxdı.
– Ox, Mattis, Mattis!
Qardaşı hәyәcanlıydı, gözlәrini ondan çәkә bilmirdi.
– Nә olub, de görüm!
– Burada şәnlәnmәli bir şey yoxdu. Saç söhbәti bu gün di -
lindәn düşmür.
– Şәnlәnmәk niyә? Mәgәr biz şәnlәnirik? – heyrәtlәndi.
Bu, nә qәribә söz idi, bacısı danışırdı?
Xeqe acizanә tәrzdә qardaşına baxdı. Sanki qorxurdu. Dәrhal
sәhvini düzәltmәliydi. Mattis artıq elә bir nöqtәyә yaxınlaşırdı
ki, sonra onun öhdәsindәn gәlmәk çәtin olacaqdı.
– Sәn sadәcә unutmusan, biz çox şәn idik, – deyәrәk elә bil
bu sözlәrlә onun beynini mismarladı. – Yadına sal! Biz ki sәninlә
hәr gün şәnlәnirik!
Mattis yumağa dönüb soruşdu:
– Nә vaxt?
– Necә yәni “nә vaxt”? – bacısı sәrt ifadәylә soruşdu.
Sonra yenә hücuma keçdi. Qardaşını saxlamalıydı:
– Bir ağlını işlәt, Mattis, – xasiyyәtindәki kövrәkliyi kәnara
qoyub dedi. Xeqe belә çәlimsiz olsa da, qәribә inadkarlığı vardı.
Mattis cavab verdi:
– Mәn, onsuz da, hәmişә ağlımı işlәdirәm, var gücümlә.
– Demәk, sәn xeyli şәn günlәrimizi dә yadına sala bilәrsәn!
Mattis fikrә gedib cavab vermәdi.
Xeqe davam etdi. Elә möhkәm bir divar hörmәliydi ki,
arasında azca da çat-filan olmasın.
– Biz sәninlә başqalarından xeyli şәn yaşayırıq!
– Doğrudan? – Mattis get-gedә zәiflәyәn sәsiylә güclә
eşidilәcәk tәrzdә mızıldandı.
Bacısı:
– Әlbәttә! – cavab verdi. – Vә sәn gәrәk bunu hәmişә yadda
saxlayasan.
Artıq bir kәlmә dә. Mattis başını qaldırsa da, etiraz etmәyә
cürәti çatmadı. Bacısı çox ağıllıdı, nәyin şәn olub-olmadığını da

149