Page 147 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
O, bir-birindәn gözәl şәkillәri tәsәvvürünә gәtirdi. Bu, çox
maraqlıydı.
Qızlar barәdә düşünәcәm.
Amma dәrhal özünü әlә aldı.
Yox, hәftәortası qızlar barәdә düşünmәk olmaz. Bu, düzgün
deyil. Heç kim belә elәmәz.
Karıxdı.
Hәr halda, hәrdәn qızlar haqda fikirlәşdiyini özünә etiraf
etdi.
Amma bunu heç kim bilmәmәlidi.
Güzgüdә özünә baxdı. Gözlәrini gördü – oradan inadkarlıq
boylanırdı. Yox, mәn qızları hәmişә düşünmәyәcәyәm, amma
bunu bilәn olmayacaq.
Mәn dә belә adamam.
Yenidәn öz baxışlarıyla rastlaşdı – geniş açılmış gözlәr
namәlum ümidlәrlә doluydu.
Bu nәdi? Yox, yox, içindәki nәsә durub-dayandığı yerdәcә
heyrәtlә deyirdi: Neynәk, mәn dә belә adamam – insanlar indi
onu narahat edәndәn dә әhәmiyyәtsiz boş-boş şeylәrә görә
sәbәbsiz-filansız özlәri haqqında belә deyirlәr.
Ucadan:
– Baxılası bir şey dә yoxdu, – dedi.
Hәftәnin ortasına qәti uyğun gәlmәyәn, amma artıq bütünlüklә
ona hakim kәsilәn fikirlәri özündәn qovmalıydı.
Güzgüdәki sifәt fikirli vә arıq, hәm dә solğun idi. Amma
gözlәr onu özünә çәkib buraxmaq istәmirdi.
Bu sifәtә demәk istәyirdi:
– Sәn hardan gәldin?
– Niyә?
Cavab gözlәmirdi.
Amma özü güzgüdәn ona baxan bu bir cüt gözün içindә olsa
da, onlar sanki Mattisә mәxsus deyildilәr, gecә vә gündüz ona
zillәnәn iki yolçu kimiydilәr. Cavab yetişirdi. Aydınlaşırdı. Dәrhal
da yox olurdu.
Qәflәtәn fikirlәşdi.

147