Page 146 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
Lap uşaqlıqdan gecәlәr bu divanda yatırdı. Öz divanını yaxşı
tanıdığını demәyә tam әsası vardı. Vә bu tanışlığı bütün ömrü
boyu davam etdirmәk niyyәtindә idi – divan uzaq keçmişin
izlәrini canında saxlamışdı. Onda Mattis hәlә balacaydı, cib
bıçağı ilә әylәnmәyi xoşlayan balaca bir oğlan. Divanın rәngsiz
taxtasında yarıpozulmuş karandaş izlәri dә görmәk olardı – hәmin
vaxt Mattisә ilk dәfә karandaş almışdılar.
Bu qәribә fiqurlar vә cizgilәr divanın qatlanan belindәydi.
Mattis hәr gecә yatmazdan әvvәl onlara baxırdı. Onlar xoşuna
gәlirdi, çünki hәmişә dәyişmәz qalırdılar. Hәmişә dә öz yerlә -
rindәydilәr. Mattis onlardan arxayın idi.
Xeqe yaxınlıqdakı balaca yataq otağında yatırdı. Mattis
fikirlәrdәn ayrılıb onun otağına keçdi. İkisinin bir güzgüsü bu
otaqdan asılmışdı.

Xeqenin otağı tәrtәmiz vә demәk olar, boş idi. Ona lazım
olan güzgü dә yerindәydi.
– Hm, – öz әksinә dedi.
Çoxdan idi, güzgüdә özünә baxmırdı. Hәrdәn bura ancaq
üzünü qırxmaq üçün girirdi. Amma onda әsas mәsәlә qırxmaq
idi – üzünün qırış yerlәrindә tük qalsa da.
İndi isә Mattisi maraqlandıran özüydü.
“Yox, yox!” – nәsә içindәn nida qopdu. Bu lal hayqırtı
içindәn qeyri-ixtiyari çıxdı.
– Heç baxılası deyil, – mızıldandı.
– Arıq sifәt, – yenidәn dillәndi.
– Yanaqlar sallanıb.
– Qırışlar.
Canüzücü mәnzәrә.
– Yox, hәr halda, nәsә var, – özünü öyrәnә-öyrәnә cәld dedi.
Güzgü yaxşı deyildi, cizgilәri tәhrif elәyirdi, amma Mattislә
Xeqe ona çoxdan öyrәncәliydilәr.
Az sonra balaca, tәmiz havalı qız yatağında xoşhallanan
Mattisin ağlına başqa fikir gәldi. Lap qız kimi güzgüyә baxdığını
düşünüb bundan lәzzәt aldı. Bu köhnә güzgünün qarşısında neçә-
neçә qız әynini dәyişib özünә bәzәk-düzәk vermişdi.
146