Page 135 - Tarey Vesos_Макет 1

Buz qəsr
– Ux, әladı! – kiminsә çığırtısı eşidildi. Cәlbedici çağırış.
Sanki bu sәs dağdan qopub aralanmış bu qәsrin içindәydi vә
onunla birlikdә çırpınan vә köpüklәnәn şәlalәylә üzüaşağı uçurdu. –
Ux, nә әladı!
Hamının gözündә qeyri-adi parıltı yarandı. Onlar daha heç
dә qәsrin zirvәsinә can atmırdılar, hara gәldi, dırmaşırdılar –
kimisi günbәzlәrin arasına, kimisi divarlar boyu. Bununla belә,
hәr halda, ehtiyatlarını da әldәn vermirdilәr, bu yerin tәhlükәsini
görüb anlayırdılar ki, indi böyüklәrdәn kimsә yanlarında olsaydı,
dünyasında onları bura buraxmazdı. Odur ki, hәrәkәtlәrinә
müәyyәn sәdd qoyurdular. Siss dә daha kimәsә xәbәrdarlıq
etmirdi, özü dә uşaqlarla eyni hәrәkәtlәri elәyirdi. Onun özünün
dә gözündәn hәmin o parıltı boylanırdı.
Qәflәtәn şaqqıltı sәsi eşidildi.
“Bax”, – haradasa onlardan aşağıdan, qәsrin düz özülündәn
vahimә dolu sәs gәldi. Gurultu, zәrbә, sanki nәsә qopdu. Elә bil
gürzlә nәhәng kilsә zәngini çaldılar. Buz çat vermişdi vә bu sәsin
içindә ölüm gizlәnmişdi. Buz qәsr ağlasığmaz ağırlığa vә tәzyiqә
dözmәyib ilk çatını vermişdi. Ölümün ilk xәbәrçisi.
Hәtta şәlalәnin uğultusu da bu çat sәsini boğa bilmәmişdi.
Qәsrin zirvәsindә olan uşaqlar qorxudan ağappaq ağarıb
etibarlı, bәrk torpağa can atdılar – kimi qaçaraq, kimi sürünәrәk,
kimi dә, necә gәldi. Buzla birlikdә ölmәyә azca da hәvәslәri yox
idi, onlar yaşamaq istәyirdilәr.
Yox, yox, ola bilmәz! Siss dә ölümdәn qaça-qaça düşünürdü.
Bütün bu mәnzәrә gecә gözünә görünәnlәrlә necә dә üst-üstә
düşür!
Uşaqlar tәhlükәsiz bir yerә keçib qәsrin mәhvinә baxmaq
üçün dayandılar. Amma bu, baş vermәdi. Ümumiyyәtlә, daha
heç nә olmadı. Buz dözümlü çıxdı. Birinci gurultudan sonra qәsr
sükuta qәrq oldu. Çay üstünә elә hey yeni-yeni sel-su göndәrsә
dә, qәsr bu tәzyiqә tәslim olmadı.
Qorxudan hәlә dә әmәlli-başlı özlәrinә gәlmәyәn uşaqlar hәr
şeyin belә yaxşı qurtarmasından bir qәdәr rahatlanmış halda
yenidәn şәlalәyә düşdülәr. İndi danışmağa sözlәri olacaqdı.

135