Page 122 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
5

Açıq pәncәrә

Azadlığı belә rahat qazana bilmәzsәn.
Şәnbә axşamının gecәyә qarışan vәdәsiydi. Sinif yoldaşlarıyla
birgә mәktәbdәn evә qayıdanda keçirdiyi sevinc hissi qeyb
olmuşdu.
Siss yataqda uzanıb sabahkı günü fikirlәşirdi. Amma elә
hәyәcanlıydı ki, ağlına bir şey gәlmirdi. Yuxuya da gedә bilmirdi.
Narahat idi. İşıq yanırdı.
Gözlәri açıq halda uzanmışdı, nazik ağ pәrdәli pәncәrәyә
baxırdı. Qәflәtәn gördü ki, pәncәrәnin bir tayı açıldı. Qaranlığa
açıldı. Bu nәdi? Ardınca heç nә baş vermәdi. Sadәcә, pәrdә
havanın hәrәkәtindәn yüngülcә qabardı, elә bil gözәgörünmәz
kimsә qarnını irәli verdi vә hәr şey donub-qaldı. Meh dә yoxdu.
Amma külәk var axı! Yәqin, pәncәrәnin cәftәsini bağlamağı
unutmuşdu. Amma yox, onu necә bağladığını yaxşı xatırlayır.
Otağı da ikinci mәrtәbәdәdi.
Gecә pәncәrә öz-özünә açılsın?! İstәr-istәmәz ağıla belә bir
fikir gәlir: bu, elә-belә deyil.
Qorxu iti caynaqlarıyla Sissin ürәyini sıxırdı, amma qışqır -
maqdan özünü saxlaya bildi. Qoy valideynlәri divarın o üzündә
ona görә sevinc içindә rahat yatsınlar. Bu yerdә onlar gücsüz
idilәr.
Pәncәrәdәn içәri soyuq hava kütlәsi doldu. Siss pәrdәnin
arxasından görünәn qara düzbucaqdan gözünü çәkә bilmirdi.
İndi nә baş verәcәk? Heç nә. Hәyatda belә şey olmur. Açıq
pәncәrәdәn heç kim içәri keçmir, pәncәrә sadәcә öz-özünә açılır.
Özünü әlә alıb ürәyindә dedi: “Bütün bunlar cәfәngiyyatdı,
özüm dә bunu әla bilirәm, xәyaldı. Pәncәrә açılıbsa, demәli,
cәftәsi bağlı deyilmiş, külәk dә әsmәyindәdi, sadәcә, hiss
elәmәmişәm”.
Amma pәncәrә öz-özünә sәbәbsiz-filansız açılanda necә dә
vahimәli olur. Gerçәkliyin harada bitib, xәyal oyununun harada
başlandığını özün dә bilmirsәn.
122