Page 121 - Tarey Vesos_Макет 1

Buz qəsr
Hәmin qız:
– Siss, sәn bizi dolamırsan ki? – soruşdu.
Eşitdiklәrini nәsә heç cür hәzm elәyә bilmirdi.
– Әlbәttә, yox.
Oğlan:
– Düşünmәzdim ki, sәndәn belә bir tәklif gәlә bilәr, – deyib
sanki sinifdәki nüfuzunu nümayiş etdirmәk istәdi.
– Bilirәm.
Hәmin qız yenidәn dillәndi:
– Nәsә, yenidәn sıralarımıza qayıtdığına hәlә dә inana bilmirik.
Amma bir halda ki deyirsәn, onda...
Uşaqlar mәktәbdәn evә qayıdanda Siss dәstәnin ortasıyla
addımlayırdı. Asta yerişlә gedirdilәr. Bu, ona xoş idi. Hәyat necә
dә qәribәdi, özün üçün sakitcә evә gedirsәn vә bundan hәzz
alırsan.
Valideynlәri guya ötәri nә baş verdiyini soruşdular. Yoldaşlarıyla
birgә qayıtmaqdan coşqulanan Siss heç nәyi gizlәtmәdәn dәrhal
açıb dedi.
Axşam valideynlәri gәlib onun yanında oturdu. Birinci ata
dillәndi:
– Sәnin evә belә şәn qayıdacağın günü çoxdan gözlәyirdik.
Ana davamını gәtirdi:
– Bilirdik ki, hәmin gün gәlәcәk. Yoxsa bu qışı keçirә
bilmәzdik.
Siss tamam gәrildi. Amma valideynlәri artıq heç nә demәdilәr.
“Başa düşürük, özün özünә güc gәldin” deyә bilәrdilәr, amma
bu, ona ağır gәlәrdi.
Tәbii ki, qızları bu qış onlara az dәrd vermәmişdi. Onsuz,
özü dә bunu bilir, xatırlamağın nә mәnası. İndi bu ev sevinc
içindәdi, amma valideynlәrlә әvvәlki ünsiyyәti qurmaq hәlә dә
çәtindi.

121