Page 117 - Tarey Vesos_Макет 1

Buz qəsr
3

Qәsr qapılarını bağlayır

Buz kimi soyuq şüalar qәsrin bütün dәlmә-deşiklәrindәn,
çatlarından çıxıb bomboş yer üzünә, göy üzünә çırpılır. Gün
getdikcә qәliblәri vә istiqamәtlәri dәyişir, amma dәyişmәz qalan
da var. Günәş harada olursa-olsun, qәsr öz şüalarını mәhz ona
göndәrir. Burada әzәli vә әbәdi uçuşda olan quş polad qanadlarıyla
bu şüanı kәsik-kәsik edir, qәsrә yaxınlaşmadan yanından ötüb-
keçir.
Bu şüa kimәsә tuşlanmayıb, sadәcә, buz qәsr onu uçuq-
sökük zallarından hara gәldi paylayır. Bu, bir oyundu – insan
gözündәn kәnar bir oyun. Çünki bura gәlәn yoxdu.
Qәsr şüalarını son nәfәs kimi buraxır, quş hәlә sağdı.
İnsan gözündәn kәnar bir oyun.
Bu oyunun axırına çox qalmayıb. Qәsr mәhkumdu, çökәcәk.
Quşu necә bir tale gözlәyir, bilәn yoxdu. Qәsr çökәndә o quş
vәhşi qorxu içindә göyә tuşlanacaq vә bapbalaca nöqtәyә
çevrilәcәk.
Günәş sürәtlә qalxır, şüaları get-gedә daha da istilәşir. Çayın
suyu da qalxmağa başlayır. Onun qaramtıl, hamar sularının
üstündә sarı vә ağ qaytanlar әmәlә gәlir vә sahil boyu uzanan
buz tüllәri daha cәsarәtlә yalayır. Nәhayәt, çay hiddәtli hayqırtıyla
köpüklü şәlalә kimi qәsrә soxulur. Qәsr titrәmәyә başlayır. Bu,
onun sonunun әvvәlidi.
Gün işığı günü-gündәn daha da artır. Parlaq yaşıl buz onun
istisindәn ağarır. Şәffaf günbәz vә zallar bulaşıqlaşır, sanki hәr
tәrәf buxara bürünüb. Buxar orada olan hәr şeyi bir-bir tapıb
gizlәyir, özünü yataq ağı kimi onların üstünә çәkib altında
görünmәz edir, qәsr ağ rәng alır, yuxarı tәrәflәri yavaş-yavaş
boşalır, amma içәrisindәki buz hәlә dә polad kimi möhkәmdi.
Qәsr daha şüalarını ildırım kimi çaxdırmır, sakitcә işıq buraxır,
әvvәlkindәn dә ağ işıq. Belәcә, bu tәlatümlü yer üzünә nadir ağ
lәkә kimi düşmüş nәhәng buz qәsr yatağının altında gizlәnib
qapılarını örtәrәk sonunu gözlәyir.
117