Page 41 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Alman

Poçta qaçıb bir rubl iyirmi qәpiyin hardan göndәrildiyini
soruşuram. Cavab verirlәr ki, pul göndәrmәyiblәr, bir rubl iyirmi
qәpiyi siz ödәmәlisiniz.
– Nәyә görә?
– Mәktuba görә! – deyirlәr.
– Hansı mәktuba? – soruşuram. – Bәlkә, alman göndәrib?
Cavab gәlmir. Nә isә, başa düşdüm ki, burada sözlә iş
aşmayacaq, mәcbur qalıb bir rubl iyirmi qәpik ödәyib, mәktub-
paketi aldım. Açıram – yenә ondan, hәmin almandandır! Әczaçının
yanına gәlirәm.
– Dönә-dönә üzr istәyirәm, – deyirәm, – başıma yenә iş
gәlib, almanca mәktub göndәriblәr.
Әczaçı da az aşın suyu deyil, işini-gücünü atıb almanın
(başına daş düşsün!) mәnә göndәrdiyi namәni oxuyur. Nә yazır?
Yazır ki, bu gün onun üçün “fayertaq”dır, yәni bayramdır,
qonaqları gәlib, bütün ailә süfrә başına toplaşıb, o, başına gәlәn
әhvalatı әvvәldәn-axıradәk söylәyib, Derajnya şәhәrinә necә
gәldiyini, dilini bilmәdiyi yad mәmlәkәtdә vağzalda tәnha
qaldığını, onu qarşılayıb evә gәtirmәyimi, rahat vә sakit
“ştantsion”da yerlәşdirmәyimi, qonaqpәrvәrliklә qarşılanmağını,
әn yaxşı otağı ona verdiyimizi, lәziz yemәklәrdәn daddığını vә
böyük qayğıdan danışıb... Bu sәbәbdәn ömrünün sonunadәk
unuda bilmәyәcәyi qonaqpәrvәrliyә vә mehriban münasibәtә
görә bizә bir daha minnәtdarlıq bildirmәyi özünә şәrәf bilir...
“Bu alman lap yaramazın biri imiş ki! – düşündüm. – Bundan
sonra mәktubları qızıldan olsa belә, qәbul etmәyәcәyәm!”
Bir-iki ay ötdü – almandan sәs-soraq yoxdur! Keçmiş qonağımı
yavaş-yavaş unutmağa başlamışdım. Birdәn dәmir yolu
stansiyasından bildiriş gәldi ki, mәnә qiymәtli bağlama gәlib,
iyirmi beş manat dәyәrindә.
“Görәsәn, nә ola bilәr?” – başımı sındırıram, arvadım da
mәnim kimi, amma ağlımıza heç nә gәlmir! Bircә gümanım var:
Amerikada qohumum yaşayır... Bәlkә, hәdiyyә ondandır? Viza
ilә bağlı şifskart, ya da viza udmağa imkan verәn lotereya bileti

41