Page 39 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Alman

Mәn ciddi danışıram, amma o, elә bilirsiniz, ağzını açıb bir
kәlmә dedi? Nә badә! Qәlyanı tüstülәdib gülümsünürdü, cibindәn
iyirmibeşlik çıxarıb üstümә atdı, sanki üçlükdür, havada fırladır...
Sonra necә lazımdır, xudahafizlәşib getdi.
– Arvad, alman necәdir, razı qaldın? – soruşuram.
– Kaş Allah bizә belә almanlardan hәr hәftә göndәrәydi, pis
olmazdı!..
Alman getdi. Üstündәn üç gün keçmәmiş poçtalyon gәldi,
mәktub gәtirib, amma on dörd qәpik ödәmәyi tәlәb edir. Nәyә
görә? Deyir, marka yapışdırmağı unudublar. On dörd qәpik
ödәdim, zәrfi açdım, mәktub almanca yazılıb, bir sözünü dә
anlamıram. Mәktubu cibimә qoyub qapı-qapı gәzirәm, ondan-
bundan soruşuram, kimә yanaşıramsa, almanca oxuya bilmir!
Dәrdә bax! Şәhәrciyi әlәk-vәlәk elәdim, nәhayәt, aptekdә çalışan
vә almanca az-çox bilәn әczaçı tapdım. Mәktubu oxuyub dedi ki,
hansısa alman yazıb, ona verdiyiniz rahat, sakit “ştantsion”a
görә minnәtdarlığını bildirir. Qonaqpәrvәrlik vә mehriban müna -
sibәtinizdәn çox mәmnundur, yazır ki, bunu ömrü boyu unut-
mayacaq... “Halal olsun, vallah! Qanacaqlı alman imiş! Әgәr
qonaq razı gedibsә, ev sahibi üçün bundan böyük hәdiyyә ola
bilәrmi?” Arvadıma deyirәm:
– Alman necә idi, razı qaldın? Çox sadәlövh adammış. Allah
onu qorusun!
– Kaş Allah bizә belә sadәlövhlәrdәn hәr hәftә göndәrәydi,
heç dә pis olmazdı!..
Bir hәftә dә keçdi. Vağzaldan evә qayıdıram, arvadım mәnә
mәktub uzadıb deyir: “Poçtalyon tapşırıb ki, iyirmi sәkkiz qәpik
ödәyәk”.
– İyirmi sәkkiz qәpiyi niyә ödәmәliyik?
– Mәn nә bilim! – cavab verir. – Poçtalyon tәrsin biridir. Aza
qane olmadı.
Mәktubu açıram – yenә almanca yazılıb. Dәrhal әczaçının
yanına qaçıb mәktubu oxumasını xahiş edirәm. Hәmin alman
yazır ki, sәrhәdi keçib, evinә, yәni öz “faterland”ına gedir, rahat

39