Page 404 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Şolom Aleyxem

Demәli, bu әhvalatı bitirdik. İndi keçәk İncilin “Dәf ol!”
fәslinә. Bu fәsildә yazılanlar tam tәfsilatı ilә başıma gәldi, bu
dәfә heç bir söhbәt, moizә dadıma çatmadı! Mәsәlә belә oldu.
Bunu, sizin sevdiyiniz kimi, әtraflı danışmaq lazımdır.
Bir dәfә evin yanındakı tәpәnin üstündә oturub fikrә dalmışam.
Yaydır. Gözüm yol çәkir. Axı bu, necә olur, hә? Bu cür müdrik
dünya! Belә böyük insanlar! Bәs Allah hara baxır? Yәhudilәrin
Allahı niyә susur? Buna necә imkan verir?
Vә Allahı düşünür, hәyatın mәnasını, axirәtin nә olduğunu
anlamaq istәyirsәn. Nә üçün Mәsih zühur etmәsin?
Düşünürәm: “Eh, kaş indi ağ atının belindә gәlәydi, çox
yaxşı olardı! Onu gözlәmәkdәn gözümüzün kökü saralıb. Bilmirәm,
varlıların, mәsәlәn, Yequpetsdә yaşayan Brodskinin vә ya Parisdәki
Rotşildin ona ehtiyacı var, ya yox, bәlkә, onlara, ümumiyyәtlә,
Mәsih lazım deyil vә bu barәdә fikirlәşmәk belә istәmirlәr.
Amma biz – Kasrilovka, Mazepovka, Zlodeyevka, hәtta Yequpets
vә Odessadan olan yoxsullar onu sәbirsizliklә gözlәyib nikbin
arzularla yaşayırıq! Ümidimiz onadır ki, Allah möcüzә göstәrsin
vә Mәsih zühur etsin”.
Başımda belә fikirlәr dolaşan vaxt görürәm ki, ağ atın belindә
oturmuş bir adam evimin darvazasına tәrәf gәlir! Enib atı qapıya
bağlayır vә mәnә müraciәt edir:
– Salam, Tevl!
– Salam, salam, әziz cәnab! – sevincәk cavab verib fikirlәşirәm:
“Adını çәk, qulağını bur: Mәsihi gözlәyirdin, uryadnik gәldi!”
Qalxıb onu qarşılayıram:
– Buyurun, әziz qonaq! Nә var, nә yox, cәnab rәis, xeyir ola?
Ürәyim yerindәn çıxır – bilmәk istәyirәm, nә mәsәlәdir?
Amma uryadnik tәlәsmir, sakitcә papirosunu çәkir, tüstüsünü
havaya buraxıb tüpürür vә soruşur:
– Tevl, daxmanı vә әşyalarını satmaq üçün sәnә nә qәdәr
vaxt lazımdır?
Tәәccüblә ona baxıram.
– Daxmanı niyә satmalıyam? – deyirәm. – Kimә maneçiliyi
var?
– Heç kimә mane olmur, – deyir. – Gәlmişәm, sәni kәnddәn
sürgün edәm.

404