Page 406 - Sholom_Aleyhem_Макет 1
P. 406

Şolom Aleyxem

                İşin fırıq olduğunu görüb dedim:
                – Üç gün verirsiniz? Allah sizin uzun ömrünüzü üç il dә
            uzatsın, hәyatınızı nemәt içindә vә şәrәflә başa vurasınız. Bu xoş
            xәbәr üçün Allah әvәzini versin...
                Bir sözlә, nә bilirdimsә, dedim –  Tevye bunu bacarır!
            Doğrudan da, ondan nәyә görә çәkinmәliydim? “Nә itirirәm? –
            fikirlәşdim. – Әlbәttә, әgәr, heç olmasa, iyirmi yaş cavan olsaydım,
            mәnim Qoldam sağ olsaydı, әvvәlki Tevye olsaydım, mәni belә
            asanlıqla ram edә bilmәzdi! Var gücümlә çarpışardım. İndi isә
            әlacım nәdir? “Biz kimik vә hәyatımızın mәnası nәdir?” – mәni
            adam sayan var? Ölü, sınıq güvәc, әhәmiyyәtsiz bir әşya! “Ah,
            pәrvәrdigara! Nә ilişmisәn bu Tevyeyә? Nә üçün zarafatla, heç
            olmasa, bir dәfә Brodski vә ya Rotşildlә mәzәlәnmirsәn? Nә
            üçün kimsә onlara “Dәf ol!” fәslini oxumur?  Amma yerinә
            düşәrdi! Birincisi, hiss edәrdilәr ki, yәhudi olmaq nә demәkdir,
            ikincisi, qoy görsünlәr ki, bizim qadir Allahımız var...”
                Eh, bütün bunlar boş söhbәtdir. Allahla mübahisәyә girmәk
            mәnasızdır vә kimsә bizdәn mәslәhәt soruşmur. Әgәr o deyirsә
            ki, göy dә, yer dә mәnimdir, demәli, sahib odur vә sözünә qulaq
            asmaq lazımdır. Allah necә deyirsә, elә dә olacaq!
                Evә qayıdıb dul qızıma deyirәm:
                – Seytl, biz şәhәrә köçürük. Kәnddә yaşadıq, bәsdir.  Yer
            dәyişmәk – xoşbәxtliyi dәyişmәkdir. Hazırlaş, – deyirәm, –
            yorğan-döşәyi, samovarı vә başqa şeylәri yığışdır, mәn isә dax -
            manı satmağa gedirәm. Kağız gәlib ki, biz bu yerlәri tәrk etmә -
            liyik, üç gündәn sonra burada izimiz-tozumuz da qalmamalıdır!
                Bu xәbәri eşidәn Seytl elә ağladı ki, uşaqlar da ona baxıb
            zırıldamağa başladılar. Evdә bir fәryad qopdu ki, gәl görәsәn!
            Sanki yas mәrasimidir! Әsәbilәşib bütün hirsimi yazıq qızımın
            üstünә tökdüm: “Mәndәn nә istәyirsiniz? – deyirәm. – Tövbә
            zamanı qoca kontor kimi nә hәşir qoparırsan? Böyük Allahın
            qәzәbinә gәlәn tәkcә mәnәm? Hә, soruşuram, tәk mәnәm? Bәyәm
            indi yәhudilәri kәndlәrdәn qovmurlar? Gör uryadnik nә deyir?
            Bu vaxta qәdәr qәsәbә sayılan sәnin Anatovkan indi, Allahın
            kömәyi ilә, oradakı yәhudilәrin şәrәfinә kәnd olub. Bunu ona
            görә elәyiblәr ki, yәhudilәrin hamısını oradan qovmaq mümkün
            olsun... Әgәr elәdirsә, hәmin adamlardan nәyim әskikdir?”



             406
   401   402   403   404   405   406   407   408   409   410   411