Page 389 - Sholom_Aleyhem_Макет 1
P. 389

Südçü Tevye

          kraliça kimi, әri Pedotsurla masa arxasında әylәşib, onlara iki
          xidmәtçi qulluq edir, boşqabların taqqıltısı eşidilir... Bәs Beylka
          niyә susur? Amma Pedotsur onun da әvәzinә danışır, ağzı yu-
          mulmur! Ömrümdә belә boş-boş danışan adam görmәmişәm.
          Pıqqıldayıb gülür, ağzına gәlәni çәrәnlәyir. Bizdә belәsi barәdә
          deyirlәr: özü danışır, özü dә gülür... Masa arxasında üçümüzdәn
          başqa, qırmızıyanaq bir tip dә әylәşib. Bilmirәm kimdir, amma
          qarınquludur, çünki Pedotsur danışdıqca, hәmin adam hәr iki
          ovurdunu doldurur. Müqәddәs kitabda yazıldığı kimi: “Üçü dә
          yeyirdi...” – o, üçümüzün dә әvәzinә içәri ötürürdü... Qonaq
          yeyir, Pedotsur isә cәfәngiyyat söylәyir. Söhbәti adamın ürәyini
          bulandırır: podrat, quberniya idarәsi, işlәrin siyahısı, xәzinәdarlıq,
          Yaponiya... Bu cәfәngiyyatın içәrisindә mәni yalnız Yaponiya
          maraqlandırır, çünki hәmin ölkә ilә bәzi haqq-hesabım var.
          Şübhәsiz, bilirsiniz, müharibә vaxtı atlar çox qiymәtә minmişdi,
          әlә düşmürdü... Mәnim dә yanıma gәldilәr, atımı arşınla ölçdülәr,
          irәli-geri sürüb ağ bilet verdilәr. Onlara deyirәm: “Әvvәlcәdәn
          bilirdim ki, zәhmәtiniz әbәsdir! Müqәddәs kitabda deyildiyi
          kimi: “Mömün adam öz heyvanı üçün әllәşir” – Tevyenin atı
          müharibәyә gedә bilmәz...” Pan Şolom Aleyxem, üzr istәyirәm,
          bәzәn çaşbaş qalıram. Güman edirәm, bu xәtamı bağışlayarsınız…
          Sizin tәbirinizcә desәk, “yaxşısı budur, gәlәk mәtlәb üstünә!”
             Bir sözlә, doyunca içdik, әmәlli-başlı yedik, sonra Pedotsur
          qoluma girib mәni kabinetinә gәtirdi. İş otağı dәbdәbәli idi – di-
          vardan tüfәnglәr, xәncәrlәr asılmışdı, masanın üstünә top
          qoyulmuşdu... Mәni yumşaq divana әylәşdirdi, qızıl qutudan iki
          yoğun, әtirli siqar götürdü – birini özünә, birini mәnә verdi,
          yandırıb çәkdi, qarşımda oturub ayaqlarını uzatdı vә söhbәtә
          başladı:
             – Bilirsiniz, nәyә görә sizi çağırtdırmışam?
             “Hә… Başlandı! – fikirlәşirәm. Görünür, hәmin mәsәlәni
          anladacaq!” Lakin özümü bilmәzliyә vururam:
               – Yox... Hardan bilim?
               – Mәn, – deyir, – sizin barәnizdә danışmaq istәyirdim.
              “Hә, demәli, iş tәklif edәcәk!” – fikirlәşirәm vә cavab
          verirәm:



                                                              389
   384   385   386   387   388   389   390   391   392   393   394