Page 386 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Şolom Aleyxem

deyәsәn, ağlın çaşıb! Niyә hәr şeyi pisliyә yozursan? Haradan
bilirsәn ki, sәni niyә çağırırlar? Bәlkә, darıxıblar, görmәk, hal-
әhval tutmaq istәyirlәr? Bәlkә, Beylka atası ilә görüşmәk
arzusundadır? Yaxud bu Pedotsur sәni işә götürmәk istәyir,
mәsәlәn, işlәr müdiri tәyin etmәk fikrinә düşüb? Hәr halda,
getmәk lazımdır.” Arabaya oturub Yequpetsә gedirәm. Yolda
xәyallarım qol-qanad açır, tәsәvvürümә gәtirirәm ki, kәndi tәrk
edirәm, inәyi, at-arabanı, var-yoxumu satıb yaşamaq üçün şәhәrә
köçürәm. Әvvәlcә bizim Pedotsurun sәlahiyyәtli nümayәndәsi,
sonra xәzinәdarı oluram, daha sonra isә onun biznesini idarә
edirәm. Nәhayәt, tamhüquqlu şәriki kimi işin içinә girirәm, – hәr
şeyimiz yarıbayarı olur, qәşәng atlarda gәzirik. Özümә
tәәccüblәnirәm: mәnim kimi kiçik adamın belә böyük işlәrlә nә
әlaqәsi? Bütün bu hay-küyә, çәk-çevirә ehtiyac var? Elә siz dә
deyә bilәrsiniz ki, kübarlarla oturub-durmaq, milyonçuların
arasında dolaşmaq nәyinә gәrәkdir? Әl çәkin yaxamdan, bu qoca
vaxtımda istәyirәm rahatlıq tapım, müqәddәs kitablara nәzәr
salım, Zәburdan bir fәsil oxuyum, – axı adam öz mәnәviyyatı
barәdә dә düşünmәlidir, düz demirәm? Süleyman şah deyib:
“İnsan – heyvan kimidir, nә qәdәr yaşasa da, unudur ki, ölümün
pәncәsindәn yaxa qurtara bilmәyәcәk...”
Beynimdә belә fikirlәr dolaşır vә nәhayәt, Allahın kömәyi
ilә, Yequpetsә çatıram. Pedotsurun evinә yollanıram. Onun
tәmtәraqlı evindәn danışıb öyünmәk istәmirәm, açığı, milyonçu
Brodskinin evini görmәk mәnә nәsib olmayıb, amma inanmıram
ki, Pedotsurun evindәn qәşәng olsun! Qapıda gümüş düymәli
libas geymiş yekәpәr gözәtçi dayanıb, mәni içәri buraxmaq
istәmir, iki ayağını bir başmağa dirәyib! Nә olub? Qapılar
şüşәlidir, görürәm ki, lәnәtә gәlmiş o uzundraz, yekәpәr lakey
içәridә paltarını tәmizlәyir. Әl-qol hәrәkәtlәri ilә başa salıram ki,
mәni içәri buraxsın, çünki ev sahibinin arvadı doğma qızımdır...
Amma bu başıboş işarә başa düşmür vә әlini yellәyib bildirir ki,
rәdd ol! Dәrdә bir bax! Doğma qızıma da әlim çatmır! “Gör nә
günә qalmısan, Tevye” – fikirlәşib şüşәli qapıdan baxıram. İçәridә

386