Page 388 - Sholom_Aleyhem_Макет 1
P. 388

Şolom Aleyxem

            demәkdir? Bәs mәn kimәm? Balqabaq? Beylkaya da iki kәlmә
            yağlı söz demәk istәdim ki, sırğa elәyib qulağından assın! Digәr
            tәrәfdәn, fikirlәşdim: “Tevye, atılıb-düşmәk nәyә lazım? Böyük
            qızlarına mәslәhәt verib nәyә nail olmusan? Boş-boşuna hay-
            küy salmısan, çığırıb-bağırmısan, axırda axmaq yerindә qalan
            kim olub? Әlbәttә, Tevye!”
                Sözün qısası, sizin kitablarda yazıldığı kimi, şahzadә oğlanı
            burada qoyub keçәk şahzadә qıza. Demәli, onların xahişinә әmәl
            edib  Yequpetsә gәlmişәm. “Salam! Salam! Necәsiz? İşlәriniz
            necәdir? Buyurun, әylәşin!” – “Sağ olun, mәn elә ayaq üstә dә
            dayana bilәrәm!” Bax belә!
                “Nә olub? Nә vacib iş var? Mәni niyә dәvәt etmisiniz?” –
            kimi suallarla dәrhal irәli soxulmaq yaxşı düşmәzdi.  Tevye –
            arvad deyil, gözlәyә bilәr. Palıd ağacından düzәldilmiş әşyalarla
            bәzәdilәn otağa daxil oluruq: masa, oturacaqlar, divarlar, tavan
            palıddandır vә bütün bunların hamısı ağacdan yonulub, bәzәk
            vurulub, rәnglәnib... Masanın üstünә şahlara layiq süfrә salınıb,
            çay, qәhvә, şokolad, peçenye, konyak, hәr növ yemәk vә turşular,
            meyvә-tәrәvәz düzülüb. Mәnim Beylkam ata evindә belә şeylәr
            görmәyib. Mәnә bir qәdәh süzdülәr, sonra yenә bir qәdәh, içib
            Beylkaya baxıram, fikirlәşirәm: “Tevyenin qızı bunu da gördü.
            Dilәnçini heç nәdәn yaradan Allah yoxsulu himayәsinә alanda,kasıb
            inanılmaz dәrәcәdә dәyişir. Adama elә gәlir ki, Beylkadır, amma
            mәnә elә gәlir ki, yad adamdır”. Vә әvvәlki Beylkanı xatırlayıb
            onu indiki ilә müqayisә edirәm. Adama ağır gәlir, sanki günaha
            batmışam, axmaq iş tutmuşam, uğursuz sövdәlәşmәyә razılıq
            vermişәm, mәsәlәn, köhlәn atımı dayçaya dәyişmişәm, özü dә
            bu dayçadan nә çıxacağını bilmirsәn – at, yoxsa işә yaramayan
            bir mәxluq.
                “Eh, Beylka, Beylka, sәnә nә oldu! Yadımdadır, axşamlar his
            verәn neft lampasının işığında mahnı oxuya-oxuya nәsә tikirdin,
            mәn gözümü açmağa macal tapmamış iki inәyi sağıb qurtarırdın,
            bәzәn qollarını çırmalayıb mәnә borş, lobya, pendirli blinçik, ya
            da xaşxaşlı içki hazırlayıb deyirdin: “Ata, get әllәrini yu!” Etiraf
            edim ki, bu sözlәr hәzin nәğmә kimi sәslәnirdi!” İndi qızım




             388
   383   384   385   386   387   388   389   390   391   392   393