Page 377 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Südçü Tevye

qızı ona sırımısınız. Bilmirәm, doğma qızınızdır, yoxsa... Bu
incәliklәr mәni әsla maraqlandırmır... O, qıza vurulub, yәni
xoşuna gәlib. Qızı bәyәnmәsinin heç bir әhәmiyyәti yoxdur. Bir
söz demirәm, ola bilsin, tәmiz qızdır, zavallı hәr şeyә inanır...
İncәliklәr mәni maraqlandırmır... Amma unutmayın, – siz kim,
biz kim! Ağıllı adama oxşayırsınız, necә rәva bilәrsiniz ki,
qapımıza yağ-pendir gәtirәn südçü Tevye bizimlә qohum olsun?
Qaldı bir-birinә söz vermәklәrinә, – nә fәrqi, sözlәrini geri
götürәrlәr! Burada böyük qәbahәt yoxdur. Qızın ondan әl çәkmәsi
üçün nә qәdәr lazımdırsa, buyurun, söylәyin! Pul barәdә razılaşarıq.
Qızla oğlanın fәrqi böyükdür, – bilmirәm, sizin qızınızdır, ya
yox, mәni belә tәfәrrüatlar maraqlandırmır...
“İlahi, pәrvәrdigara! – fikirlәşirәm. – Bu adam mәndәn nә
istәyir?”
Dayanmadan danışır, baş-beynimi aparır. Deyir, qalmaqal
yaratmağın mәnası yoxdur, bacısı oğlunun südçü Tevyenin qızı
ilә nişanlanmasından, ümumiyyәtlә, söhbәt gedә bilmәz. Bildirir
ki, guya mәqsәdim onun bacısından pul qoparmaqdır... Buna heç
bir vәchlә yol vermәyәcәk! Mәsәlә xoşluqla hәll olunmalıdır.
Onlar bir qәdәr pul verә bilәrlәr – sәdәqә kimi... Deyir ki, bәzәn
kasıba, imkansıza әl tuturuq...
Cavab vermәdim. Elә bil dilimi udmuşdum. Susdum,
tәhqirlәrinә qarşı heç nә söylәmәdim. Qalxıb qapıya tәrәf getdim
vә gözdәn itdim! Qeyb oldum! Qaçdım! Dabanıma tüpürdüm!
Yanğından, hәbsxanadan qaçan kimi!
“Açığını desәk...”, “Bilmirәm, qızınızdır, ya yox...”, “Dul ar-
vaddan pul qoparmaq...”, “Sәdәqә kimi...” Onun bu sözlәri
qulağımda hәlә dә әks-sәda verir.
Mәnә gülmәyin, başımı arabaya çırpıb göz yaşı tökdüm,
hönkür-hönkür ağladım... Ürәyimi boşaldıb arabaya mindim.
Bütün hirsimi yazıq atın üstünә tökdüm. Allaha yalvardım: “İlahi,
bu qoca Tevyeyә nә vermisәn, ala bilmirsәn? Niyә mәni rahat
buraxmırsan? Bәyәm bütün dünyanın dәrdini tәkcә mәn
çәkmәliyәm?”

377