Page 360 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Şolom Aleyxem

Başını bu gic-gic mәsәllәrlә doldurmusan, dünyadan xәbәrin
yoxdur...
Qolda danışdıqca qaranlıqda hönkür-hönkür ağlayır...
Fikirlәşirәm, bir tәrәfdәn haqlıdır, amma arvad incә mәtlәblәrdәn
heç nә anlamır. Onun sızıltısı, iniltisi qәlbimi dağlayır...
– Qolda, – deyirәm, – bilirәm, hәr hadisәyә mәsәl çәkmәyim
xoşuna gәlmir. Amma yenә dә mәsәllә cavab vermәk istәyirәm:
“Atanın övladlarına hәmişә rәhmi gәlir”, – ata öz uşağını dünyada
hәr şeydәn çox sevir. Çünki övladları ilә başqa dildә danışır. Nә
isә, sabah, Allah qoysa, qızla görüşәrәm...
– Allah elәsin, – deyir, – kaş qızla da, onunla da görüşә
bilәydin... Keşiş dә olsa, pis adam deyil. İnsanlara münasibәti
xoşdur.
– Kim? – soruşuram. – Keşiş? Bәlkә, qarşısında baş әymәliyәm?
Dәli olmusan? Mәsәl var, deyirlәr: “Şeytana xoş gәlmәk üçün
ağuşunu açma!” İstәyirsәn ki, ona tәzim edim, düşmәnlәrim dә
mәni lağa qoysunlar?
– Eh, – arvad cavab verir, – sәn düzәlәn deyilsәn...
– Bәs nә bilmişdin? – deyirәm. – Yoxsa arvad sözü ilә otu-
rub-durmalıyam, hә? Yox, әzizim, sәnin ağlınla yaşaya bilmәrәm!
Bütün gecәni söhbәtlәşdik. Birtәhәr xoruzların ilk banını
gözlәdim, qalxıb dua oxudum, qırmancı alıb keşişin evinә
yollandım... Arvad haqlı idi. Bәs hara gedim? Mәzara?
Sözün qısası, keşişin hәyәtinә gәlirәm, itlәr qabağıma cumur,
paltarımı didir, ayağımı qapırlar...
Xoşbәxtlikdәn, qırmanc әlimdә idi, onların dәrsini verdim:
“Qoy diş qıcırtmasınlar”, yәni: “kimә hürdüyünü bil...” Sәs-küyә
keşiş vә arvadı çıxdı, köpәklәri çәtinliklә aralayıb mәni evә
dәvәt etdilәr. Hörmәtli qonaq kimi qarşıladılar, hәtta samovara
od salmaq da istәdilәr. Etiraz edib bildirdim ki, keşişlә göz-gözә
söhbәt etmәliyәm. Kişi mәsәlәnin nә yerdә olduğunu anlayıb
arvadına göz elәdi ki, otaqdan çıxsın. Girişsiz-filansız sözә
başladım: qoy әvvәlcәdәn desin, Allaha inanır, ya yox? Sonra
cavab versin ki, övladı atadan ayırmaq nә demәkdir? Söylәsin

360