Page 346 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Şolom Aleyxem

– Ata! – Qodl dillәnir. – Sәn heç bilmirsәn ki, biz nә qәdәr
xoşbәxtik, mәn dә, o da! Hәr şeyi sәnә açıb danışdıq. Üstümüzdәn
ağır yük götürüldü! Gәl öpüşüb-görüşәk!
Hәr ikisi mәni qucaqlayıb öpmәyә başlayır... Onlar mәni,
mәn onları, arada fürsәt tapıb bir-birini dә öpürlәr! Mәzhәkәdir,
vallah! Әsl teatr...
– Bәlkә, kifayәtdir! – deyirәm. – Әsas mәsәlәdәn danışmaq
lazımdır.
– Hansı mәsәlәdәn? – soruşurlar.
– Cehiz, pal-paltar, toyxәrci vә sair şeylәrdәn.
– Bizә heç nә lazım deyil, – cavab verirlәr. – Heç nә!
– Bәs nә lazımdır?
– Yalnız nikah... – deyirlәr.
Eşitdiniz dә? Bunun müqabilindә nә deyәsәn? Sözün bir
әhәmiyyәti olacaq? Nә isә, әlacsız qalıb nikah kәsdirdik. Nә
deyim, әlbәttә, nikah mәrasimi Tevyenin düşündüyü kimi olmadı...
Bu tәrәfdәn dә arvad başımı dәng elәyib, әl çәkmir, deyir, qızı
başa salım: tәlәsmәyә nә lüzum var? İndi gәl arvada anlat ki,
yanğındır, alovu tez söndürmәk lazımdır!.. Arvaddan yaxa qur-
tarmaq, qohum-әqrәba arasında dedi-qodu yaratmamaqdan ötrü,
mәcbur olub, miras haqqında, oğlanın Yequpetsdәn olan varlı
xalası barәdә qәribә bir әhvalat uydurmalıyam. Gәrәk elә yalan
düşünüb tapım ki, arvad әl çәksin, sakitlәşib otursun yerindә…
Hәmin gün, o tәrifli toydan bir neçә saat sonra atı qoşdum,
üçümüz – mәn, qız vә bir dә kürәkәn Boyberikә yola düşdük.
Ara bada oturmuşam, kәnardan bu qoşa bülbüllәrә baxıb fikirlәşirәm:
Allah böyükdür, bәs görәsәn, bu böyüklükdә dünyanı necә idarә
edir? Allah nә qәdәr mәnasız, әcaib mәxluq yaradıb! Elә indicә
evlәnmiş cütlüyü götürәk. Әr gedir, hara getdiyi dә mәlum deyil,
arvad isә burada qalır. Heç olmasa, görüntü naminә gözlәri
yaşaraydı! Amma ürәyimdәn keçәnlәri dilimә gәtirmәyib susuram.
Tevye arvad deyil. Tevye hәr dәrdә dözә bilәr. Görәk axırı necә
olacaq? Başabәla kürәkәnimlә vidalaşmaq üçün dilәnçi kökündә,
cındır ayaqqabı geymiş iki gәnc dә gәlib. Onlardan biri köynәyini

346