Page 339 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Südçü Tevye

Yayın qızmar çağıdır. Günәş od әlәsә dә, meşә cәnnәtdir.
Arılar, milçәklәr vızıldaşır. Yol meşәnin dәrinliklәrinә doğru
uzanır. Bu gözәllikdәn pәrvazlanıb uçmaq istәyirsәn...
Birdәn görürәm ki, yolun kәnarı ilә qoltuğunda boğça, qan-
tәr içindә lәhlәyәn bir oğlan gedir.
– Ey, dayan! – onu sәslәyirәm. – Gәl otur arabaya, aparım,
onsuz da, boş gedirәm.
Oğlan sözә bәnd imiş kimi dәrhal arabaya minir.
– Haradan gәlirsәn? – soruşuram.
– Yequpetsdәn.
– Sәnin kimi cavanın Yequpetsdә nә işi? – maraqla xәbәr
alıram.
– Mәnim kimi bir oğlan, – deyir, – imtahan verirdi!
– Bu oğlan oxuyub kim olacaq?
– Oğlan heç özü dә bilmir ki, niyә oxuyur, – cavab verir.
– Nәyin naminә? – soruşuram, – nәdәn ötrü bu oğlan boş
yerә başını ağrıdır?
– Siz, reb Tevye, narahat olmayın! – deyir, – Bu oğlan nә
etdiyini yaxşı bilir.
– Üzr istәyirәm, belә çıxır ki, mәni tanıyırsan, bәs sәn
kimsәn?
– Kimәm? İnsanam!
– Görürәm, at deyilsәn, – tәәccüblә onu süzürәm. – Kimin
oğlusan?
– Kimin? – soruşur. – Allahın!
– Bilirәm, Allahın oğlusan! Soruşuram, haradansan? Bizim
yerlәrdәn, yoxsa Litvadan?
– Köküm Adәmdәn başlayır, – deyir. – Amma buralıyam.
Yәqin, mәni tanıyırsınız.
– Bәs atan kimdir?
– Atamı Perçik çağırırdılar.
– Tfu, lәnәtә gәlәsәn! Bunu bayaqdan de dә! Niyә başımı
xarab elәmisәn? Demәli, papirossatan Perçikin oğlusan, hә?
– Bәli, papirossatan Perçikin oğluyam!

339