Page 327 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Südçü Tevye

– Tәşәkkür! – cavab verirәm. – Balalarınızdan görәsiniz!
Sizә dә qismәt olsun. Amma ortalıqda sözdәn başqa bir şey
yoxdur...
– Yaxanı kәnara çәkә bilmәzsәn! – bir ağızdan deyirlәr. –
Reb Tevye, heç bir bәhanә eşitmәk istәmirik! Bu münasibәtlә
mütlәq vurmaq lazımdır. Göz dәymәsin, xoşbәxtlik quşu qapınıza
qonub! Lap qızıl quyusuna düşmüsәn!
– Hә, – deyirәm, – bu, nәnәnin fala baxması kimi bir şeydir:
quyu qızılla dolu olsa da, bir gün quruya bilәr, quyu isә hәmişә
qalacaq...
Әgәr adamların könlündәn bu xoş xәbәr münasibәtilә içmәk
keçirsә, mәn necә etiraz edim? Hәm dә özümü donuz kimi apara
bilmәrәm! Xoş xәbәri Yequpetsdәki müştәrilәrimlә qeyd etdik –
yedik, içdik, sonra yenә yedik, içdik... Fikir elәmә, Tevye, yaşa!
Necә deyәrlәr: “Şad-xürrәm ömür sür!” Gәz, dolan, sabahı
düşünmә, ay kasıb!..
Nә isә, hәmişәki kimi, alveri tezliklә başa vurdum, dostlarla
içәndәn sonra bir-birimizә uğur arzuladıq, arabaya minib sevinә-
sevinә evә qayıtdım.
Meşә ilә gedirәm, yay vaxtıdır, günәş yandırsa da, ağaclar
iki tәrәfdәn kölgә salır, şam ağacının әtri alәmi bürüyüb – cәn -
nәtdir! Ağa kimi arabada uzandım, cilovları buraxdım, ata sәr -
bәstlik verdim: yәni “get, ağıllı ol, özün yolu tanıyırsan...” Sәsimә
güc verib oxumağa başladım. Ürәyim sevinclә doludur, yadıma
tövbә duaları düşür. Yuxarı, göylәrә baxıram, fikrim isә burada,
yerdә dolaşır.
“Göylәr, – duadakı sözlәr yadıma düşür, – göylәr – Allahın
qәsridir, yerlәri isә Adәmin uşaqlarına, yәni insan övladına verib:
qoy başlarını divara vursunlar, şan-şöhrәt üstündә pişik kimi
didişsinlәr...” “Ölülәr Allaha dua etmir”, onlar yaxşı başa düşürlәr
ki, әta etdiyi nemәtlәrә görә Allaha şükür elәmәk lazımdır. “Bәs
biz...” Lakin biz zavallılar, bir günümüz xoş keçәn kimi, Allaha
şükür edib şәninә tәrif söylәyirik: “Rәhm edir...” İlahi, sәsimi vә
dualarımı eşitdiyinә görә, mәni yoxsulluq vә dәrd әhatә edәrkәn
qulağını mәnә tәrәf çevirdiyin üçün sәni sevirәm...

327