Page 303 - Sholom_Aleyhem_Макет 1
P. 303

Südçü Tevye

             Nә isә, bütün әhvalatı әvvәldәn-axıradәk danışdım vә pulları
          bir neçә dәfә saydıq. Nә az-nә çox, düz otuz yeddi rubl idi!..
             Arvadım hәtta ağladı.
             – Niyә ağlayırsan, ay ağılsız?
             – Necә ağlamayım? Gözümdәn yaş özü süzülür… – deyir. –
          Ürәyim doludur, qәhәr mәni boğur. Allahın işinә bax, ürәyimә
          dammışdı ki, xoş xәbәrlә dönәcәksәn. Rәhmәtlik nәnәmi әvvәllәr
          yuxumda gördüyüm heç yadıma gәlmir.  Yuxuda baxdım ki,
          südqabı ağzına kimi doludur. Nәnәm Seytl, Allah ona rәhmәt
          elәsin, önlüyü ilә qabın ağzını örtür…
             – Dayan, canım, ardını danışma! – deyirәm. – Qoy nәnәn
          Seytl cәnnәtdә kefini çәksin. Bilmirәm, ondan bizә xeyir gәlәr,
          ya yox? Amma, Allah elә bir möcüzә göndәrib ki, bizim dә bol
          süd verәn inәyimiz olsun. Yaxşısı budur, canım Qolda, mәslәhәt
          ver, görәk bu pulları neylәyәk?
             – Tevye, özün de, bu pullarla nә etmәk fikrindәsәn?
             – Yox, әvvәl sәn söylә, kapitalı hara xәrclәyәk?
             Fikirlәşmәyә başladıq, götür-qoy elәdik, xeyli baş sındırdıq,
          hәrә bir tәklif irәli sürdü. O gecә daha nәlәrdәn bәhs etmәdik?
          Düşündük ki, dәrhal bir cüt at alıb, böyük mәnfәәtlә sataq.
          Boyberikdә әrzaq dükanı açaq vә tezliklә bütün malları satıb
          qurtaraq. Manufaktura ticarәti ilә mәşğul olaq. Meşә sahәsi alaq
          vә icarәyә verib köçәk. Anatovkada qutu düzәldәn sex alaq. Pulu
          sәlәmә...
             – Başın xarab olub? – arvad әsәbilәşir. – Pulu sәpәlәmәk
          istәyirsәn ki, әliyalın qalaq?
             – Sәncә, taxıl alverinә girişib müflis olmaq yaxşıdır? Adamlar
          tanıyıram, taxıl alverindә var-yoxları әllәrindәn çıxıb. Bax,
          Odessada nәlәr baş verir?!
             – Sәnin Odessan mәnә çox lazım imiş! – arvad bildirir. –
          Mәnim babalarım, hәtta ulu babalarım da orada olmayıblar! Vә
          nә qәdәr ki sağam, nәfәsim gәlir, uşaqlarımın da ayağı ora
          dәymәyәcәk!
             – Bәs nә istәyirsәn? – soruşuram.





                                                              303
   298   299   300   301   302   303   304   305   306   307   308