Page 277 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Şən kompaniya

– Sәn niyә özünә әl qatmısan? – Bronzentoler papirosuna
tütün doldura-doldura başını әyib ayaqlarına baxdı. Elә sakit idi
ki, sanki söhbәt üç rubldan gedir. – Tәәccüblü nә var ki? Zarafat
deyil, bu qәdәr әllәşmişәm!
– Әcәbdir! Әmәyin qiymәti üç milyon! – Arkadi әllәrini
yellәdi.
– Bәli, üç milyon! Şәrtimiz belә olub. Özü dә boş söhbәt
deyil, kağıza imza atmışıq, notarius da möhür vurub, tәsdiq edib.
İnsan çiy süd әmib axı! Pan cavan deyil, mәnim dә yaşım ötüb.
Çevrәmdә o qәdәr yoxsul qardaş-bacım var ki! Kim bilir, sabah
başıma nә gәlәcәk? Ona görә dә mәnә halaldır!
Bronzentoler siyirtmәdәn saralmış kağız çıxartdı, üstündә
bir neçә imza, notariusun möhürü, altından sallanan sarı lentin
ucları görünürdü.
– İmzaya baxın! Pan-Kazimirj-Ziqmund qraf Dombe-Dem-
bo-Dembitski! Şәxsәn özü imza atıb!
Arkadi Şveytser kağıza, imzalara diqqәtlә baxdı. Sarı lent
kağızın üzәrindә ilan kimi qıvrılırdı, möhür onu kağıza elә pәrçim
elәmişdi ki, nә açmaq, nә dә cırıb atmaq mümkün idi.
Arkadi karıxıb qalmışdı, ayaqlarını geniş açıb otağın ortasında
dayanmışdı, bәrәlmiş gözlәrindәn tәәccüb yağırdı. Sonra әllәrini
dizinә vurub, özünә xas civiltili sәslә dedi:
– Üç milyon! Ha-ha-ha! Üç milyon! Kaş mәnim üç milyonum
olaydı! Allah, özün kömәk ol!

Onuncu fәsil

Bronzentolerin әlinә nә vaxtsa üç milyon keçәcәk! Bu fikir
Arkadini dәli elәmişdi. Otaqda geniş addımlarla var-gәl edir,
özündәn çıxır, elә hey deyinirdi. Yarıçılpaq ev sahibi onun
gözündә böyümüşdü, ürәyindә bu insana qarşı rәğbәt oyanmışdı.
Pişik, adәtәn, sahibinin ayaqlarına sürtülüb nәsә istәyir, Arkadi
dә bu adamın böyür-başına keçib yaltaqlanmağa başladı.

277