Page 273 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Şən kompaniya

“Pan yuj asessor”, – yәni “Yandı panın dәdәsi”, – Arkadi
araya söz qatdı.
Bronzentoler yenidәn xahiş etdi ki, sözünü kәsmәsin.
– Demәk, var-yoxdan çıxdılar vә mәcbur qalıb mühacir
hәyatı yaşamağa başladılar, hәrәsi dünyanın bir tәrәfinә üz tutdu –
biri bu ölkәyә, digәri başqa mәmlәkәtә. Nәsildәn üç nәfәr qaldı –
iki bacı vә mәnim dostum pan. Qoca әmilәri Dombe-Dembo-
Dembitskinin yanında mәskunlaşdılar. Pan qocadan öyrәnir ki,
kiçik әmisi Stanislav haradasa Amerikada, Kaliforniyada yaşayır.
Dolanışığı yaxşıdır, qohumlarını yanına çağırır... Qoca әmi tezliklә
dünyasını dәyişdi vә onlar Stanislav barәdә artıq heç nә öyrәnә
bilmәdilәr vә bu mәsәlә unuduldu. Günlәrin birindә Amerikadan
xәbәr gәlir ki, otuz il әvvәl San-Fransisko şәhәrindә Stanislav
Dombe-Dembo-Dembitski adlı bir şәxs vәfat edib vә bankda
külli miqdarda pulu qalıb. Stanislav vәsiyyәt edib ki, pul iyirmi
beş il bankın seyfindә qalmalıdır. Yalnız bundan sonra faizi ilә
birlikdә bütün qohumlar arasında bölünmәlidir. Dembitskilәr
nәslindәn isә üç nәfәr – iki bacı vә mәnim dostum pan sağ
olduqları üçün miras onlara çatmalı idi. Yәni doxsan doqquz
milyon, hәrәyә otuz üç milyon düşür.
– Bu pulların faizini mәnә versәydilәr, klubdakılara kim
olduğumu göstәrәrdim! – Arkadi tәәssüflәndi.
– Әlimә bu qәdәr pul keçsәydi, mәn bilәrdim, neylәrdim! –
yazıçının gözlәri parıldadı.
– Üzr istәyirәm, ikiniz dә sәfehsiniz! – Bronzentoler dillәndi. –
Dua edin ki, bu iş düzәlsin, sizә dә şirinlik düşәr.
– Amin! Allah kömәyiniz olsun! – kirayәnişinlәr bir ağızdan
dillәndi.
Ev sahibi sözünә davam etdi:
– Әhvalatın ardına qulaq asın. Hә, demәli, doxsan doqquz
milyon. Yәqin, başa düşürsünüz, bunu eşidәndә yerimdәn dik
atıldım: “Cәnab, gözünüzә necә yuxu gedir? Ortada doxsan
doqquz milyon var, siz isә susursunuz?” Cavab verdi: “Sәfeh!
Hay-küylә iş aşmaz. Ora gedib pulları almaq lazımdır” – “Bәs

273