Page 264 - Sholom_Aleyhem_Макет 1
P. 264

Şolom Aleyxem

            әlinә bir dәfә kart alan şәxs artıq ondan qurtula bilmir. İçki
            düşkünü vurmayanda özünә yer tapa bilmәdiyi kimi, sәn dә
            qumar oynamayanda әl-ayağın әsir. Birtәhәr dözürdüm, amma
            bu ayrılıq uzun sürmәdi. Bilyardxanada bir mahir oyunçu ilә
            tanış oldum, gözümü açdı, mәni “klub” deyilәn sehrli alәmlә
            qovuşdurdu.  Yeni hәyata başladım, cәnnәtin harada olduğunu
            kәşf elәdim! Sәn bir sözә bax: Klub! Ürәyin nә vaxt istәyir gәl,
            kimdәn xoşun gәlirsә, onunla oyna, ortalığa, yәni banka imkanın
            çatan miqdarda pul qoy! Yaxud dayan bir kәnarda, nәfәsini içinә
            çәkib bilyardçılara azarkeşlik elә, qәlәbәyә pul yatır, ya da otur
            kart masasına, hünәrini göstәr! Bәxtin gәtirdi – xoşbәxtsәn, yox,
            әgәr uduzdun – onda get özünü as! Qumarın sonu budur! Özünü
            oda-közә vur, qayadan at! Klubda sizdәn kimlik soruşan yoxdur,
            cibdәki pulu hansı yolla әldә etmәyiniz dә kimsәyә maraqlı
            deyil. Oyunu uddunuz, yaxud uduzdunuz – öz işinizdir, sizә irad
            tutan olmayacaq. Pulun var – gәl, yoxdur – sürüş! Klub budur!
            Bir axşama bütün var-dövlәtini, hәtta axırıncı şalvarını da uduza
            bilәrsәn.  Amma iblis üzünә güldüsә, istәdiyin kart açıldısa,
            bilyard daşlarını ram edә bildinsә, demәli, sәndәn bir dәnәdir!
            Әz, parçala, hökm elә, aman vermә! Rәqibin nәfәsini kәs!
                Arkadi elә qızışmışdı ki, özü dә bilmәdәn yumruğunu var-
            gücü ilә masaya döyәclәdi, yazıçı yenә dә, az qaldı, yerә yıxılsın.
                – Özünüzü әlә alın! – Bronzentoler yeni kirayәnişinә iradını
            bildirdi. – Çemçuroçkanı yenә qorxutdunuz!
                Arkadi üzr dilәdi:
                – Әsәbilәşirәm dә! Dәfәlәrlә qucaq-qucaq pul udmuşam, hәr
            dәfә dә cibimә doldurub sakitcә aradan çıxa bilәrdim. Atdan-
            zaddan alardım, rezin çәkmәlәrim, bahalı xәz kürküm olardı,
            әllәrimi cibimә qoyub ağa kimi yaşayardım – Yequpetsin varlı
            sakininә çevrilәrdim. Amma mәәttәl qalmışdım: daxilimdә nә
            baş verir? Bu, mәnәm, mәn deyilәm? Uduzmağım vecimә deyil.
            Gәl ki, bircә dәfә udan kimi düşünürәm: bәxtim açılıb, oyunu
            dayandırmaq olmaz! Könlümdәn yalnız bu keçir!  Vücudumu
            әsmә tutur. Hansısa qüvvә beynimә, qәlbimә hakim kәsilir vә
            mәni tәhrik edir: Oyna! Oyna! Oyna!..




             264
   259   260   261   262   263   264   265   266   267   268   269