Page 255 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Şən kompaniya

utancaqdırlar. Başqalarının tәsiri altına düşürlәr, adamlar onlardan
sui-istifadә edir, istismar alәtinә çevirirlәr. Bu tip adamlarla
istәdiyiniz kimi rәftar edә bilәrsiniz, onları ram etmәk çox asandır.
Haqqını tәlәb etmir, özgәnin dәrdini çәkir, başqasının günahı
onun başında çatlayır, yoxsulluq içindә ömür sürürlәr. Şika -
yәtlәnmәyi sevmirlәr, hamının gözü qarşısında ürәklәrini boşaltmağa
hazırdırlar. Özünü sәnin yolunda qurban verәr, imkan düşәndә
sәnә elә qısılar ki, onu özündәn heç cürә uzaqlaşdıra bilmәzsәn,
lap körpә küçük kimi!

Üçüncü fәsil

Hәyat belәdir dә! Kömәk, bәzәn gözlәmәdiyin yerdәn gәlir!
Allah bilir, Bronzentoler otağa daxil olmasaydı vә yazıçı “Vәba”
әsәrini oxumağı dayandırmasaydı, Arkadinin başına nәlәr gәlәcәkdi.
Bir dәfә mәnә söylәmişdilәr: hansısa yazıçı әsәrini sağlam,
pәhlәvan cüssәli bir adama oxuyub, zavallının ürәyi gedib. O
gündәn hәmin adam “yazıçı” sözünü eşidәndә güllә kimi aradan
elә çıxır ki, izi-tozu da qalmır.
– Çemçik, Allah bәndәsini göndәrib, siz isә әsәrinizlә onun
zәhlәsini tökürsünüz. Tullayın o “Vәba”nı kәnara, yaxşısı budur,
gәlin bir tikә çörәk yeyәk.
Ev sahibi masaya bağlama qoydu, içindә çörәk, çömçәbalığı,
iki baş soğan vә bir şüşә tәmiz araq vardı. Arkadi bәrәlmiş
gözlәri ilә ev sahibinә baxırdı, bu adam tanınmaz olmuşdu:
әyninә qara kaftan, ağ köynәk geymişdi, ayağında qırmızı bağlı
sarı uzunboğaz çәkmәlәr vardı, başına enli hәsir şlyapa qoymuşdu,
burnunun ucuna pensne taxmışdı. Dәbdәbәli görünürdü, işıq
saçırdı! Tünd-qәhvәyi, kömürә çalan çöhrәsi şlyapanın altında
gümüş kimi bәrq vururdu.
Paltarlarını soyunub Adәm kimi çılpaq qalan Bronzentoler
uzun tüklü ayaqlarını eybәcәr ayaqqabıların içinә soxub dedi:
– Hә, Çemçik, bir evdarlıq elә, çay hazırla!
Qırmızı qalstuklu, ağ şalvarlı yazıçı ağır-ağır әyilib çarpayının
altından samovar çıxartdı vә qapıya doğru getdi. Yazıçının

255