Page 208 - Sholom_Aleyhem_Макет 1
P. 208

Şolom Aleyxem

                Yay gecәsi. Qaranlıq sәma ağ lәkәlәrә bürünüb. İstәyirdim
            deyim: ulduzlar parlayırdı, bәrq vururdu... Amma yadıma düşdü
            ki, hansısa kitabda belә yazıblar, özgәnin sözlәrini tәkrar etmәyin
            nә mәnası? Sizә söylәmişdim ki, tәbiәt mәnzәrәlәrini tәsvir
            etmәyi xoşlamıram. Onsuz da, bu gözәlliyi sözlә çatdırmaq
            mümkün deyil! Nә isә, isti, gözәl, ürәkaçan yay gecәlәrindәn
            biri, hәtta şair olmayan adamın da qәlbi romantik hisslәrlә dolur,
            xәyalәn sәmanın sirli әnginliklәrinә baş vurursan. Baxışlarını
            qaranlıq göylәrә dikib seyr edirsәn, sәnә elә gәlir ki, torpaqla
            sәma için-için pıçıldaşır, insanların ilahi gözәllik adlandırdığı
            әbәdiyyәt haqqında sakitcә söhbәtlәşirlәr...
                Hә, necәdir? Tәbiәt tәsvirini bәyәndinizmi? Xoşunuza gәlmәdi?
            Özünüz bilәn mәslәhәtdir! Sәbir edin, bu, hәlә hamısı deyil. Sizә
            böcәklәrdәn danışmağı unutdum. Qәribә, iri, qәhvәyi böcәklәr
            qaranlıqda pәrvazlanıb vızıldaşır, divara, pәncәrәyә, bәzәn dә
            döşәmәyә çırpılırlar.  Yerdә bir az sürünür, sonra qanad çalıb
            havaya qalxır, dövrә vurur, lampanın әtrafında uçuşur, yenidәn
            divara, pәncәrәyә vә yerә çırpılır... Belәcә, hәr şey yenidәn
            başlayır... Dördümüz dә bağçaya açılan artırmada әylәşmişik:
            mәn, Payya, Roza vә Feygele. Uşaq böyüyüb, payızda dörd yaşı
            tamam olacaq, amma böyüklәr kimi danışır. Sual vermәkdәn dә
            yorulmur. Hәr şeyi bilmәk istәyir. Sәma niyә belәdir, torpağı kim
            yaradıb? Gündüzlә gecәnin fәrqi nәdir? Hava niyә qaralır, niyә
            sәhәr açılır? Anası nәnәyә niyә “ana” deyir? Bәs niyә nәnә onun
            anasını Roza deyә çağırır? Niyә mәn onun atası yox, әmisiyәm?
            Әmi nәnәyә baxır, nәnә onun anasına baxır vә anası bu zaman
            niyә qızarır?.. Bu, әlbәttә, ümumi gülüş doğurur. Feygele
            gülmәyimizin sәbәbini soruşur, biz isә daha ucadan qәhqәhә
            çәkirik. Mәsәlә onunla bitir ki, hәr üçümüz baxışırıq vә yaxşı
            bilirik ki, bu, nәyә işarәdir. Dillәnmәsәk dә, hәr şey mәlumdur.
            Sözә ehtiyac yoxdur. Sözlәr yalnız boşboğazlar, qadınlar vә
            vәkillәr üçün yaradılıb. Yaxud nә vaxtsa, Bismarkın dediyi kimi,
            sözlәr bizә fikirlәrimizi gizlәtmәk üçün verilib. Bәs heyvanlar,
            quşlar vә digәr mәxluqlar sözsüz necә keçinir? Ağac böyüyüb
            kök atır, ot bitir, bәyәm onların dili var? Gözlәr, cәnab, insan




             208
   203   204   205   206   207   208   209   210   211   212   213