Page 198 - Sholom_Aleyhem_Макет 1
P. 198

Şolom Aleyxem

                                İkinci dul qadın

                Sizi niyә bu qәdәr gözlәtdim? Ürәyim belә istәdi. Әgәr
            hansısa әhvalatı danışacaqsansa, bunu gәrәk ürәyinin hökmü ilә
            edәsәn... Dözә bilmirsiniz?  Ardını eşitmәk istәyirsiniz?
            Gözlәrinizdәn görürәm! Bilirәm, belә әhvalatlardan hәdsiz zövq
            alırsınız. Elә mәn dә alardım. Mәsәlәn, nahardan sonra öz
            otağımda yırğalanan kresloya yayılardım, bir siqar da yandırıb
            qoyardım damağıma, siz isә hıqqana-hıqqana, söz axtara-axtara,
            cümlәlәri bir-birinin ardına düzә-düzә әhvalat danışardınız, mәn
            dә lәzzәtlә qulaq asardım... Bәlkә, danışan adam hәr sözü
            söylәdikcә nәyisә xatırlayıb dәrin iztirab keçirir, qәlbindәn qara
            qanlar axır, bu, dinlәyәnin heç vecinә deyil. Tәki ürәyi riqqәtә
            gәtirәn, şirin vә maraqlı әhvalat eşidәsәn! Narahat olmayın, sizi
            nәzәrdә tutmuram! Vәzifәniz diqqәtlә dinlәmәkdir. Danışacağım
            әhvalatın әvvәlki ilә heç bir әlaqәsi olmasa da, çox arzu edәrdim
            ki, onu unutmayasınız, çünki istәnilәn halda, aralarında kiçik
            bağlılıq mövcuddur, hәtta ona kiçik yox, böyük bağlılıq deyәrdim!
            Әgәr unutmusunuzsa, icazә verin, xatırladım, iki cümlә ilә әvvәlki
            әhvalatın qısa mәzmununu danışım.
                Pinya adlı dostum vardı, arvadının adı Payya, qızının isә adı
            Roza idi. Dostumun vәfatından sonra cavan Payya dul qaldı,
            mәn onun yaxın dostu, kömәkçisi vә necә deyәrlәr, qardaşı idim.
            Payyanı sevirdim, gecә-gündüz iztirab çәkirdim, amma sevgimi
            etiraf etmәyә cürәtim çatmırdı. Әn yaxşı illәrim belә keçdi. Qızı
            böyüdü, Roza çiçәk açdı, bununla da sakit hәyatımın axarı
            pozuldu, kәlәfin ucunu itirdim. Payya günlәrin birindә Şapiro
            soyadlı, yaxşı şahmat oynayan, çәtin xarakterli bir oğlanı evә
            dәvәt etdi vә Roza ona vuruldu. Buna әsәbilәşib ürәyimdә qubar
            elәyәn nә vardısa, anasına dedim, mübahisә düşdü, küsüşdük,
            qapını çırpıb getdim vә and içdim ki, ömrümün axırına kimi
            ayağım o evә dәymәyәcәk. Hә, necәdir?
                İndi hiss edirәm ki, bir sual sizi rahat buraxmır: sözümün
            üstündә durdum, ya yox? Axı, sәhv etmirәmsә, “psixoloqsunuz”.
            Deyin, andıma әmәl etmәliydim, ya yox? Dillәnmirsiniz! Niyә?
            Çünki heç özünüz dә bilmirsiniz... Görün hadisә necә baş verdi.



             198
   193   194   195   196   197   198   199   200   201   202   203