Page 188 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Şolom Aleyxem

Çox fikirlәşmәdәn ravvin xidmәtçini şәhәrin әn nüfuzlu vә
varlı adamlarının ardınca göndәrir. Onlar da dәrhal gәlir. “Nә
olub?” “Bәdbәxtlik üz verib! Durduğum yerdә mәnә böhtan
atırlar! Zәhlәtökәnin biri, bax, bu tacir, – ravvin deyir, – iddia
edir ki, guya mәnә saxlamaq üçün böyük mәblәğdә pul verib vә
siz dә şahid olmusunuz...”
Şәhәrin hörmәtli adamları öz aralarında bic-bic baxışırlar,
gözlәrindәn hiylәgәrlik tökülür, sanki demәk istәyirlәr: “Hә…
burada yaxşı pul qırmaq olar! Әcәb fürsәtdir! Mәblәğ dә az de -
yil…” Vә hamısı tacirin üstünә düşür: “Ay kişi, heç utanıb-
qızarmırsan, bizim ravvinә niyә böhtan atırsan?”
İşin bu hәddә çatdığını görәn tacirin qolları yanına düşür,
dünya gözündә qaralır! Әlini ürәyinin üstünә qoyub xahiş edir
ki, onları otaqda tәk buraxsınlar vә xәlvәtcә sehrli sözlәri deyir:
“O boğulurdu, az qala, huşunu itirәcәkdi”.
Bunu eşidәn ravvin qalxıb sandığa yanaşır, oradan yaylığa
bükülmüş pulları çıxarıb tacirә uzadır. “Allah kömәyiniz olsun,
hәyәcanlanmayın! Bu da pullarınız! Rica edirәm, pulu bu adamların
gözü qarşısında bir dә sayın. Gördüyünüz kimi, möhürә
toxunulmayıb, surğuc yerindәdir, hәr şey necә lazımdırsa, elәdir”.
Zavallı tacir sanki yenidәn doğulur. Әllәri әsir, gözlәri yaşarır:
“Reb, mәnimlә belә zarafata nә ehtiyac vardı? Heç belә dә
zarafat olar?” Ravvin deyir: “Mәn ancaq göstәrmәk istәyirdim
ki, hörmәtli adamların gözü toxdur vә bu dünyada onlar nәyә
qadirdirlәr...”

188