Page 173 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Kodnyanın ən xoşbəxti

Amma Allah böyükdür. Baxıram – dördatlı karet gәlir vә düz
artırmanın qarşısında dayanır. Faytonçudan soruşuram: “Bu, nә
karetdir, atlar kimindir?” Öyrәnirәm ki, karet dә Borodenkonundur,
atlar da. Professor üçün gәlib, qonağı stansiyaya aparacaq. Aha,
demәli, Allahın mәnә rәhmi gәlib! Elә bu vaxt qapı açılır vә pro-
fessor peyda olur, balacaboy, qoca kişidir, üzünә baxanda sanki
mәlәkdir, göylәrdәn gәlmiş mәlәk. Varlı ev sahibi – İtsyuk Boro-
denko onu şәxsәn yola salır, hәm dә papaqsız. Arxada isә bayaq
mәni qovan harınlamış mәxluq professorun çamadanını daşıyır.
Milyonçu ev sahibini görәydiniz! Allah günahımdan keçsin,
әynindә adi damalı pencәk var – bizim Kodnyada belәsini
geyirlәr, әllәri cibindә, gözlәrini qıyıb baxır. Düşünürәm: “Ey
göylәrin sahibi! Sәn bu mәxluqa niyә milyonlar vermisәn?”
Allah bilәn mәslәhәtdir! Milyonçu çәp gözlәrini mәnә dikir.
Sonra soruşur: “Sizә nә lazımdır?” Deyirәm: “Ravvindәn sizә
mәktub gәtirmişәm”. O isә: “Hansı ravvindәn?!” – deyir. Sәn bir
buna bax, hansı ravvindәn gәldiyini bilmir! “Kodnya ravvinindәn, –
deyirәm. – Özüm dә ordanam, yәni Kondnyadan. Mәxsusi olaraq
cәnab professoru görmәyә gәlmişәm. Xahiş etmәk istәyirәm ki,
zәhmәt olmasa, vaxt tapıb Kodnyaya baş çәksin, bir qatardan o
birisinә minәnә kimi, cәmi on beş dәqiqә xәstә oğluma baxsın.
Övladım, Allah göstәrmәsin, ölüm ayağındadır”. Bax necә var,
elә dә dedim. Bir söz dә artırmıram, olduğu kimi deyirәm.
Fikirlәşirәm: “Adamın başına bәla gәlib – qızı zәhәrlәnib. Yәqin,
ürәyi yumşalar, yoxsul ataya rәhmi gәlәr...” Sәn saydığını say..!
Cavab vermәk üçün heç ağzını da açmadı. Ancaq çәp gözlәri ilә
qırmızısifәt, harınlamış nökәrinә baxdı, sanki demәk istәyirdi:
“Bu yәhudini rәdd elә gözümdәn!” Bu vaxt professor, әlindә ça-
madanla karetә mindi: bir dәqiqә sonra çıxıb gedәcәk! Әlvida,
professor! Nә edim? Lәnәt şeytana, nә olursa-olsun, övladımı
xilas etmәliyәm! Cәsarәtimi toplayıb özümü atların ayağı altına
atıram. Bilmirәm, atın ayağı altında uzanmaq yaxşıdır, ya pis?
Yadımda deyil, çox uzandım vә ya ümumiyyәtlә, uzandımmı?
Bәlkә, heç uzanmadım? Onu bilirәm ki, bir an çәkmәdi, gördüm,
professor başımın üstündә dayanıb: “Sizә nә olub?” “Әzizim

173