Page 82 - Sela
P. 82
İLO XOSE SELA

– Onu belә çox sevirsәn?
– Sevmirәm.
– Onda niyә demirsәn?
– Çünki qan tökmәk sizdә nәsillikcәdi.
Bu sözlәr mәnә köz kimi yapışdı, mәnimlә dә qәbirә
gedәcәk.
– Bәs and içsәm ki, heç nә elәmәyәcәyәm?
– İnanmaram.
– Niyә?
– Çünki belә şey ola bilmәz, Paskual, sәn kişisәn!
– Şükürlәr olsun, ancaq mәn sözümdә dә möhkәmәm.
Lola qucağıma atıldı.
– Bundan sonra heç nә olmaması üçün hәyatımı verәrәm!
– Sәnә inanıram.
– Tәki mәni bağışlayasan!
– Sәni bağışlayıram, Lola, ancaq adını deyәcәksәn...
– Hә.
Rәngi ağardı, sifәti haldan-hala düşdü. Evә bәdbәxtlik
gәtirdiyimә görә mәni dәhşәtli qorxu bürüdü. Lolanın
başını әllәrimin arasına aldım, sığalladım, sadiq әrin deyә
bilәcәyi әn xoş sözlәri dedim, neçә әzab çәkdiyini anlayaraq,
sualımdan bayılacağından qorxub onu özümә sıxdım.
– O kimdi?
– Ədabaz!
– Ədabaz?
Loladan sәs çıxmadı.
O ölmüşdü – başı sinәsinә düşmüşdü, saçları üzünә
dağılmışdı... Oturduğu yerdә tarazlığını hәlә bir an da
saxladı vә xırda daşlardan bәzәk vurulmuş mәtbәxin
döşәmәsinә sәrildi...

16
Əqrәblәrin sinәmdәki yuvası dağıldı, damarımın hәr
damcı qanından mәni sancan ilanlar baş qaldırdı.

82
   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87