Page 77 - Sela

Paskual Duartenin ailəsi

hәmin yerdә üç saata yaxın gözlәdim vә xidmәtçiyә
yaxınlaşıb, hara getmәyin yaxşı olacağını vә bunun neçәyә
başa gәlәcәyini soruşmaq istәyәndә, o heç nә demәdәn,
arxasını mәnә çevirib, dәrhal da әlindә kağız yenә mәnә
tәrәf döndü.

– Marşrutlar, qiymәtlәr... Gәmi La-Korunyadan hәr
ayın beşindә vә iyirmisindә yola düşür.

Onu başa salmaq istәdim ki, gәmi sәfәrim barәdә
danışmaq istәyirәm, ancaq xeyri olmadı. Elә soyuq tәrzdә
sözümü kәsdi ki, özümü itirdim.

– Xahiş edirәm, gecikmәyәsiniz.
Gәminin yola düşәcәyi günlәri tәkrar elәyә-elәyә әlimdәki
kağızla ondan aralandım. Nә edәsәn!
Yerlәşdiyim evdә bir artilleriya serjantı da qalırdı; o,
agentlikdәn aldığım kağızı mәnә izah elәmәyә başladı,
ancaq qiymәti vә ödәmә şәrtlәrini deyәn kimi ürәyim
düşdü, çünki o saat hesabladım ki, heç biletin yarısına da
pulum çatmır. Mәsәlә qәliz idi, çıxış yolu da tapmırdım;
serjant isә – adı Adrian Noqeyra idi – mәni hәvәslәndirirdi,
özü dәnizin o tәrәflәrini gәzdiyindәn, dil-boğaza qoymadan
Havana, hәtta Nyu-York haqqında danışırdı. Nә gizlәdim,
ağzımı açıb qulaq asırdım, doğulandan heç kimә hәlә bu
qәdәr paxıllığım tutmamışdı, ancaq başa düşәndә ki,
söhbәtin qıcıqlandırmaqdan savayı mәnә başqa xeyri yoxdu,
günlәrin bir günü daha bu haqda danışmamasını xahiş
etdim, çünki vәtәndә qalmaq qәrarına gәlmişdim. O çaşdı,
amma bütün qalisiyalılar kimi nәzakәtli vә tәmkinli
olduğundan, bir dә mәnimlә bu barәdә danışmadı.
Bundan sonra nә edәcәyimiz barәdә bir xeyli baş
sındırdım; kәndә qayıtmaqdan başqa vәziyyәtdәn istәnilәn
çıxış yolu mәnә mәqbul olduğundan, әlimi hәr işә atdım;
vağzalda çamadan, bәnddә yük daşıdım, “Dәmiryolu”
mehmanxanasının mәtbәxindә işlәdim, bir müddәt tütün

77