Page 72 - Sela
P. 72
İLO XOSE SELA
hәrdәn izi-tozu da qalmır; әvvәlcәdәn tәsәvvür elәdiyimiz
insanlar, fikrimizdә hansısa mәlumatlara әsaslanıb getdiyimiz
şәhәrlәr dә belәdir, – әslini görәn kimi, әvvәlkini dәrhal
unudursan. Yazımla da mәhz belә oldu – sәkkiz günә
öhdәsindәn gәlәcәyimi düşünürdüm, bu gün isә üstündәn
artıq yüz iyirmi gün keçir vә öz sadәlövhlüyümü xatırlayaraq
rişxәndlә gülürәm.
Düşünürәm, peşman olduğun pis işlәrdәn danışmaq
günah deyil. Don Santyaqo dedi ki, әgәr tәsәlli tapıramsa,
bunu elәyә bilәrәm. Doğrudan da, tәsәlli tapdığım üçün, –
don Santyaqo da, yәqin, ehkamlardan baş çıxarır, –
hekayәtimi davam etdirmәkdә küfr görmürәm. Bәzәn
kәdәrli hәyatımı bütün dәqiqliyiylә danışmaq mәni ağrıdır,
ancaq tarazılıq üçün dәqiqәlәr dә olur, ürәkdәn sevinirәm;
ona görә ki, danışanda öz keçmişimdәn nә qәdәr uzaq
olduğumu hiss elәyirәm, elә bil yad adam haqqında
kimdәnsә eşitdiyimi danışıram. Necә olduğu ilә, tәzәdәn
yaşamağa başlasam necә ola bilәcәyi arasında fәrq nә qәdәr
böyükdü! Ancaq olanla barışmaq lazımdı, keçәnlәri
qaytarmaq olmaz, boynuna bir iş götürmüsәnsә, dalından
qaçma; indәn belә çalışmaq lazımdı, keçmiş tәkrarlanmasın,
mәn dә çalışıram, doğrusu, dustaqxana da mәnә kömәk
olur. Hәyatımın sonunda özümü hәddindәn artıq mülayim
göstәrmәyә çalışmayacağam, yoxsa nә dediyiniz qulağıma
çatır: artıq gecdi, batan adam saman çöpündәn yapışar;
yaxşısı budur belә sözlәr deyilmәsin, buna baxmayaraq,
istәyirәm hәr şeyi yerli-yerindә danışam vә sizә bildirәm
ki, hәyatım lap әvvәldәn indiki kimi dinc keçsәydi, nümunәvi
ailә başçısı olardım.
Hekayәtimi davam etdirirәm. Bir ay yazmamaq –
ömrünün sonuna az qalmış adam üçün uzun fasilә, narahat
yaşamağa öyrәşәn üçün isә hәddindәn artıq istirahәtdi.
72
hәrdәn izi-tozu da qalmır; әvvәlcәdәn tәsәvvür elәdiyimiz
insanlar, fikrimizdә hansısa mәlumatlara әsaslanıb getdiyimiz
şәhәrlәr dә belәdir, – әslini görәn kimi, әvvәlkini dәrhal
unudursan. Yazımla da mәhz belә oldu – sәkkiz günә
öhdәsindәn gәlәcәyimi düşünürdüm, bu gün isә üstündәn
artıq yüz iyirmi gün keçir vә öz sadәlövhlüyümü xatırlayaraq
rişxәndlә gülürәm.
Düşünürәm, peşman olduğun pis işlәrdәn danışmaq
günah deyil. Don Santyaqo dedi ki, әgәr tәsәlli tapıramsa,
bunu elәyә bilәrәm. Doğrudan da, tәsәlli tapdığım üçün, –
don Santyaqo da, yәqin, ehkamlardan baş çıxarır, –
hekayәtimi davam etdirmәkdә küfr görmürәm. Bәzәn
kәdәrli hәyatımı bütün dәqiqliyiylә danışmaq mәni ağrıdır,
ancaq tarazılıq üçün dәqiqәlәr dә olur, ürәkdәn sevinirәm;
ona görә ki, danışanda öz keçmişimdәn nә qәdәr uzaq
olduğumu hiss elәyirәm, elә bil yad adam haqqında
kimdәnsә eşitdiyimi danışıram. Necә olduğu ilә, tәzәdәn
yaşamağa başlasam necә ola bilәcәyi arasında fәrq nә qәdәr
böyükdü! Ancaq olanla barışmaq lazımdı, keçәnlәri
qaytarmaq olmaz, boynuna bir iş götürmüsәnsә, dalından
qaçma; indәn belә çalışmaq lazımdı, keçmiş tәkrarlanmasın,
mәn dә çalışıram, doğrusu, dustaqxana da mәnә kömәk
olur. Hәyatımın sonunda özümü hәddindәn artıq mülayim
göstәrmәyә çalışmayacağam, yoxsa nә dediyiniz qulağıma
çatır: artıq gecdi, batan adam saman çöpündәn yapışar;
yaxşısı budur belә sözlәr deyilmәsin, buna baxmayaraq,
istәyirәm hәr şeyi yerli-yerindә danışam vә sizә bildirәm
ki, hәyatım lap әvvәldәn indiki kimi dinc keçsәydi, nümunәvi
ailә başçısı olardım.
Hekayәtimi davam etdirirәm. Bir ay yazmamaq –
ömrünün sonuna az qalmış adam üçün uzun fasilә, narahat
yaşamağa öyrәşәn üçün isә hәddindәn artıq istirahәtdi.
72