Page 62 - Sela

İLO XOSE SELA

Paskual bizi tәrk elәyәndә, yanımda üç qadın varıydı,
bu üç qadınla mәni hansısa tellәr bağlayırdı, ancaq hәrdәn
onların ilk qarşıma çıxan adamdan mәnә heç dә yaxın,
doğma olmadığını hiss elәyirdim vә inanın, bu üç qadından
heç biri nәvazişlә, hansısa bir sözlә itkimin ağırlığını
yüngüllәşdirmәyi bacarmadı; әksinә, hәyatımı zәhәrlәmәk
üçün elә bil sözü bir yerә qoymuşdular. Bu üç qadın mәnim
arvadım, anam vә bacımdı.

Kimin ağlına gәlәrdi, ancaq onların dәrdimә şәrik
olacağına çox ümid elәyirdim!

Qadınlar dolaşa kimi – nankor vә kinlidilәr.
Elә hey tәkrarlayırdılar:
– Lәnәtә gәlmiş külәk mәlәyimizi apardı!
– Göylәrә, bizim kimi günahkarlardan uzağa apardı!
– Ay parçası kimi balamızı apardı!
– O necә әziyyәt çәkdi!
– Əllәrimdә canını tapşırdı!
Dәfndәki ah-fәğan gecә әyyaşlığı kimi kәdәrli, cansıxıcı,
eşşәyin yerişi kimi ağır vә könülsüzdü.
Günlәrlә, hәftәlәrlә belәcә davam elәdi... Bu, dәhşәt
idi, göylәrin cәzası, Tanrı lәnәtiydi. Özümü zorla saxlayırdım.
“Sevgi, – fikirlәşirdim, – iradәlәrindәn asılı olmayaraq
onları amansızlaşdırır”.
Onları eşitmәmәyә, kukla teatrında olduğu kimi,
çıxardıqları oyunlara baxmamağa, fikir vermәmәyә, sözlәrini
ürәyimә salmamağa çalışırdım... Deyirdim, vaxt keçdikcә
dәrd dәrilmiş qızılgül kimi solar vә mümkün qәdәr az
әzab çәkmәk üçün sükutumu әn qiymәtli şey kimi
qoruyurdum. Mәni xoşbәxt etmәyәn bu mәnasız arzuların
xәyallarımda kök salmasını Tanrı necә dә rәva görür!
Günәşin batmasından oddan, quduzluqdan qorxan
kimi qorxurdum; axşam saat yeddiyә yaxın mәtbәxdә
lampanı yandırmaq mәnim üçün gün әrzindә әn әzablı iş

62