Page 56 - Sela

İLO XOSE SELA

Tövlәnin ağıla açılan qapısının üst tiri alçaq idi. İçәri
girәndә başımı әydim. Heç nә görünmürdü.

– Ay sәni, madyan!
Madyan axura qısılmışdı. Bıçağı ehtiyatla açdım: belә
anlarda bircә sәhv addım fәlakәtlә nәticәlәnә bilәrdi.
– Ay sәni, madyan!
Yenә xoruz banladı.
– Ay sәni, madyan!
Madyan küncә sıxıldı. Ona arxa tәrәfdәn yaxınlaşdım.
Heyvan qulaqlarını şәklәmişdi.
– Ay sәni, madyan!
Hәr şey bir anda bitdi. Üstünә yeriyib bıçaqla zәrbәlәr
endirmәyә başladım; ona iyirmiyә yaxın bıçaq vurdum.
Madyanın gönü Sakariasın dәrisindәn qalındı... Tövlәdәn
çıxanda qolum sızıldayırdı, әllәrim bilәyә qәdәr qanın
içindәydi. Heyvan cınqırını da çıxarmadı. Yalnız tövşüyürdü;
ayğırı onun üstünә buraxanda heç belә tövşümәmişdi.

10
Dәqiq deyirәm, ancaq hirsim soyuyanda başqa cür
düşündüm, hәmin an isә beynimi bir fikir deşirdi – Lolanın
uşağı axı biz evlәnәnә qәdәr dә düşә bilәrdi! Bu dәrd, bu
peşmanlıq da mәnim başıma gәlmәzdi!
Bu bәdbәxt hadisә mәni üzmüşdü, qara-qura fikirlәr
başımdan çıxmırdı; dilxor halda kәnddә dolaşırdım, özümә
gәlәnә qәdәr düz on iki ay ötdü. Bizә üz verәn bәdbәxtlikdәn
tәxminәn bir il keçәr-keçmәz Lola yenә uşağa qaldı vә ilk
dәfә olduğu kimi, sәbirsizliyin, narahatlığın mәni yenә
diddiyini sevinclә hiss elәdim: vaxt sürünürdü, istәdiyim
kimi tez keçmirdi, hara getsәm dә, içimdәki acığı soyuda
bilmirdim.
Adamayovuşmaz, qaraqabaq, xoflu olmuşdum, arvadım
vә anam isә bu halımdan baş çıxara bilmәdiklәrinә görә,

56