Page 51 - Sela
P. 51
kual Duartenin ailəsi
mın sözündәn çıxa bilmәyib, ayağım Lolaya dәymәsin
deyә, atın başının üstündәn hoppandım. Onlar mәni әllәri
üstündә Xoruz Martineta meyxanasına apardılar; biz hay-
küylә içәri girәndә, meyxana sahibi mәni özünә elә sıxdı
ki, ağrıdan vә ağ çaxırın iyindәn, az qaldı nәfәsim kәsilsin.
Lolanın yanağından öpüb, rәfiqәlәriylә görüşmәsi üçün
evә yolladım, o da şahzadә kimi şәstlә atın belindә oturub
getdi, heç ağlına da gәtirmәdi ki, elә ilk bәlanı bu heyvan
başımıza gәtirәcәk.
Meyxanada yaxşıca әylәnirdik; gitara varıydı, çaxır nә
qәdәr desәn, kefimiz dә yerindә – özümüzdәn başqa
dünyada hәr şeyi unudub, mahnıyla, içkiylә vaxtın necә
keçdiyini hiss elәmirdik. Xuliananın oğlu Sakarias seqidiya1
oxuyurdu. Onun payızbülbülü kimi incә sәsinә qulaq
asmaq xoş idi! Oğlan aravermәdәn oxuyanda, heyranlıqla
dinmәzcә qulaq asırdıq, çaxırdan, söhbәtdәn başımız
dumanlananda isә, elә bir sәsimiz olmasa belә, ağız-ağıza
verib oxuyurduq.
Tәәssüf ki, adamlar әylәnmәyin axırının necә olacağını
bilmirlәr, әgәr bilsәydilәr, şübhәsiz, bәzi pis hadisәlәrdәn
qorunardılar! Sözümü ona gәtirirәm ki, heç hansımız
vaxtında dayanmağı bacarmadığımızdan, Xoruzdakı gecә
mәclisi qırılan tәsbeh kimi tökülüb dağıldı. Nә oldusa, adi
bir şeydәn oldu – hәyatımızı çәtinlәşdirәn hәr şey, әslindә,
heç nәdәn olur.
Belә deyirlәr ki, balıq ağzından qarmağa düşәr, dil
başa bәladı, yumulu ağıza milçәk düşmәz vә and olsun,
bunların hamısında qismәn hәqiqәt var, çünki Sakarias
sussaydı, başını lazım olmayan yerә soxmasaydı, özünü
pislikdәn qoruyardı vә bu gün üç çapığı sayәsindә yağış
yağacağını qonşulara qabaqcadan xәbәr vermәzdi. Çaxır –
pis mәslәhәtçidi.
1 Seqidiya – İspaniyada gitaranın müşayiəti ilə oxunan şeir
51
mın sözündәn çıxa bilmәyib, ayağım Lolaya dәymәsin
deyә, atın başının üstündәn hoppandım. Onlar mәni әllәri
üstündә Xoruz Martineta meyxanasına apardılar; biz hay-
küylә içәri girәndә, meyxana sahibi mәni özünә elә sıxdı
ki, ağrıdan vә ağ çaxırın iyindәn, az qaldı nәfәsim kәsilsin.
Lolanın yanağından öpüb, rәfiqәlәriylә görüşmәsi üçün
evә yolladım, o da şahzadә kimi şәstlә atın belindә oturub
getdi, heç ağlına da gәtirmәdi ki, elә ilk bәlanı bu heyvan
başımıza gәtirәcәk.
Meyxanada yaxşıca әylәnirdik; gitara varıydı, çaxır nә
qәdәr desәn, kefimiz dә yerindә – özümüzdәn başqa
dünyada hәr şeyi unudub, mahnıyla, içkiylә vaxtın necә
keçdiyini hiss elәmirdik. Xuliananın oğlu Sakarias seqidiya1
oxuyurdu. Onun payızbülbülü kimi incә sәsinә qulaq
asmaq xoş idi! Oğlan aravermәdәn oxuyanda, heyranlıqla
dinmәzcә qulaq asırdıq, çaxırdan, söhbәtdәn başımız
dumanlananda isә, elә bir sәsimiz olmasa belә, ağız-ağıza
verib oxuyurduq.
Tәәssüf ki, adamlar әylәnmәyin axırının necә olacağını
bilmirlәr, әgәr bilsәydilәr, şübhәsiz, bәzi pis hadisәlәrdәn
qorunardılar! Sözümü ona gәtirirәm ki, heç hansımız
vaxtında dayanmağı bacarmadığımızdan, Xoruzdakı gecә
mәclisi qırılan tәsbeh kimi tökülüb dağıldı. Nә oldusa, adi
bir şeydәn oldu – hәyatımızı çәtinlәşdirәn hәr şey, әslindә,
heç nәdәn olur.
Belә deyirlәr ki, balıq ağzından qarmağa düşәr, dil
başa bәladı, yumulu ağıza milçәk düşmәz vә and olsun,
bunların hamısında qismәn hәqiqәt var, çünki Sakarias
sussaydı, başını lazım olmayan yerә soxmasaydı, özünü
pislikdәn qoruyardı vә bu gün üç çapığı sayәsindә yağış
yağacağını qonşulara qabaqcadan xәbәr vermәzdi. Çaxır –
pis mәslәhәtçidi.
1 Seqidiya – İspaniyada gitaranın müşayiəti ilə oxunan şeir
51
