Page 53 - Sela

Paskual Duartenin ailəsi

Sakariasın üstünә atılıb, özünü toparlamağa macal
tapmamış, ona üç bıçaq vurdum. Onu don Raymundonun
aptekinә aparanda qanı şoralanırdı.

9
Hadisәdәn dilxor olan üç-dörd әn yaxın dostumla evә
yollandım.
Yenә bәxtim gәtirmәdi... Toydan üç gün sonra! Dәfndәn
qayıdırmış kimi, başımızı aşağı salıb dinmәzcә gedirdik.
– Özü vadar etdi, mәnim vicdanım rahatdı. Çәrәnlәmәk
lazım deyildi!
– Özünü üzmә, Paskual.
– Necә üzmәyim! Axı yazığım gәlir, başa düşürsәn! İş-
işdәn keçәndәn sonra...
Sәhәr açılırdı, xoruzların sәsi kәndi başına götürmüşdü.
Qızılgülün, kәklikotunun qoxusu çölü bürümüşdü.
– Harasından vurdun?
– Çiynindәn.
– Neçә dәfә?
– Üç dәfә.
– Keçib gedәr?
– Əlbәttә! Mәncә, heç nә olmaz!
– Tәki.
Evә gedәn yol mәnә o gecәki qәdәr uzun gәlmәmişdi.
– Hava soyuyub...
– Bilmirәm, hiss elәmirәm.
– Mәn üşüyürәm!
– Ola bilsin...
Qәbiristanın yanından keçirdik.
– Torpağın altda yatmaq çәtin olar!
– Niyә belә danışırsan? Ağlına qәribә şeylәr gәlir!
– Hә, doğrudu...

53