Page 412 - Sela
P. 412
İLO XOSE SELA
“Keşiş dirsәyi” adlanan döngәdәn kәndin ilk işıqları
görünәnә qәdәr dostlarımız belәcә addımladılar. Astadan
da olsa, hamı rahatca nәfәs aldı. Sabah sәhәr tezdәn paytaxta
gedәn qatarla işә yollanası ailә başçısı da daxil olmaqla,
evin bu qәdәr yaxın olduğuna hamı son dәrәcә sevindi.
Əgәr sona çatmasına bir-iki dәqiqә qalmışdısa, bәd ayaqda
ekskursiyanın baş tutduğunu da demәk olardı. Ailә başçısı
bir lәtifә xatırlayıb gülümsәdi. Lәtifәni qәzetin hiylәgәrcәsinә
“Xarici yumor” başlığıyla verilmiş guşәsindә oxumuşdu.
Bir cәnab otaqda ayaq üstә dayanıb başına çәkiclә döyür,
oturan başqa cәnab ondan soruşur: “Peters, özünü niyә
döyürsәn?” Peters lәzzәtlә gülümsәyir: “Döymәyәndә necә
rahat olduğumu tәsәvvür etmәk üçün!”
Ailә evә çatanda hәr iki qulluqçu – Niko vә Estrelya
artıq şam yemәyi hazırlayırdılar.
– Salam, senyora! Gününüzü yaxşı keçirdiniz?
Donna Enkarnasyon özünü o yerә qoymadı.
– Hә, әzizim, çox yaxşı. Uşaqların ürәyincә oldu!
Oğlanlar, di tәrpәnin, – o, mövzunu dәyişdi, – şalvarınızı
soyunun, yoxsa hәr yanı qatrana bulayacaqsınız!
Qәşәng geyinmәyi xoşlayan, dodağını, dırnaqlarını
rәnglәyәn, şәhәr kәnarında gәzib, hava almaq istәyәn
müqavilәsiz müşayiәtçiyә oxşayan diribaş dayә Estrelya
uşaqlarla mәşğul oldu.
Pijama vә xalat geyinmiş uşaqlar şam elәyib yerlәrinә
girdilәr. Yorulduqlarına görә dәrhal yatdılar. Enkarnitanın
yanağı daha ağrımırdı, arı sancan yerin şişi dә, demәk
olar, çәkilmişdi.
Uşaqlar yerlәrinә girәn kimi, ailә başçısı, arvadı vә
qayınanası şam yemәyinә oturdular. Əvvәl-әvvәl heç kimin
pozmağa cürәt etmәdiyi ağır sükut hökm sürürdü: hamı
hәlә dә şәnliyin tәәssüratı altındaydı. Ailә başçısı fikrini
dağıtmaq üçün işi barәdә düşünürdü. O, yeni müәssisәnin
layihәsindәn zövq alırdı: kifayәt qәdәr ağır olsa da, yaxşı
iş idi, böyük gәlir götürmәk olardı. Arvadı yemәk çәkәndә
412
“Keşiş dirsәyi” adlanan döngәdәn kәndin ilk işıqları
görünәnә qәdәr dostlarımız belәcә addımladılar. Astadan
da olsa, hamı rahatca nәfәs aldı. Sabah sәhәr tezdәn paytaxta
gedәn qatarla işә yollanası ailә başçısı da daxil olmaqla,
evin bu qәdәr yaxın olduğuna hamı son dәrәcә sevindi.
Əgәr sona çatmasına bir-iki dәqiqә qalmışdısa, bәd ayaqda
ekskursiyanın baş tutduğunu da demәk olardı. Ailә başçısı
bir lәtifә xatırlayıb gülümsәdi. Lәtifәni qәzetin hiylәgәrcәsinә
“Xarici yumor” başlığıyla verilmiş guşәsindә oxumuşdu.
Bir cәnab otaqda ayaq üstә dayanıb başına çәkiclә döyür,
oturan başqa cәnab ondan soruşur: “Peters, özünü niyә
döyürsәn?” Peters lәzzәtlә gülümsәyir: “Döymәyәndә necә
rahat olduğumu tәsәvvür etmәk üçün!”
Ailә evә çatanda hәr iki qulluqçu – Niko vә Estrelya
artıq şam yemәyi hazırlayırdılar.
– Salam, senyora! Gününüzü yaxşı keçirdiniz?
Donna Enkarnasyon özünü o yerә qoymadı.
– Hә, әzizim, çox yaxşı. Uşaqların ürәyincә oldu!
Oğlanlar, di tәrpәnin, – o, mövzunu dәyişdi, – şalvarınızı
soyunun, yoxsa hәr yanı qatrana bulayacaqsınız!
Qәşәng geyinmәyi xoşlayan, dodağını, dırnaqlarını
rәnglәyәn, şәhәr kәnarında gәzib, hava almaq istәyәn
müqavilәsiz müşayiәtçiyә oxşayan diribaş dayә Estrelya
uşaqlarla mәşğul oldu.
Pijama vә xalat geyinmiş uşaqlar şam elәyib yerlәrinә
girdilәr. Yorulduqlarına görә dәrhal yatdılar. Enkarnitanın
yanağı daha ağrımırdı, arı sancan yerin şişi dә, demәk
olar, çәkilmişdi.
Uşaqlar yerlәrinә girәn kimi, ailә başçısı, arvadı vә
qayınanası şam yemәyinә oturdular. Əvvәl-әvvәl heç kimin
pozmağa cürәt etmәdiyi ağır sükut hökm sürürdü: hamı
hәlә dә şәnliyin tәәssüratı altındaydı. Ailә başçısı fikrini
dağıtmaq üçün işi barәdә düşünürdü. O, yeni müәssisәnin
layihәsindәn zövq alırdı: kifayәt qәdәr ağır olsa da, yaxşı
iş idi, böyük gәlir götürmәk olardı. Arvadı yemәk çәkәndә
412
